Bir süredir Zantara'yı ihmâl edip selâmı sabahı kesmiştim.
Neyse ki internet üzerinden dün akşam öğrencim hatırlattı.
Halise, sınıfımın en çalışkanıydı.
Güneş gibi yüzü, ışıl ışıl gözleri vardı.
Babası Bayram abiyi çok severdim, pırlanta gönüllü,
ne güzel sohbetler yapardık.
Biraz önce de Yaşar'ın fotoğraflarını gördüm...
Hepsi harika, tabii kanım kaynadı.
Atladım hayâl dünyama, Karadeniz'e doğru yolculuğa çıktım.
Fındık zamanının eli kulağında...
Dağlar cıvıl cıvıl, bahçeler doğum sancısı yaşıyor.
Yeryüzünün en değerli meyvesini sunmak için sabırsızlanıyor.
Artık hasat mevsimi geldi çattı.
İnsanlar neşeli, köylerine kavuşmanın heyecanı yüreklerinde...
Yaylalar çiçek açmış, Halitimin elinde rakı bardağı...
Bir yandan kemençe çalıyor, en güzel horon havaları...
Bizim uşakların keyfi yerinde...
Şimdi orda olmak vardı anasını satayım!
Neyse, bir başka Temmuz'a.
Zaten gözümde tütüyor köyüm...
Ayrılalı 47 yıl olmuş.
Yaşadığım her sahne aklımda.
Patika yollar, Kuz suyu, Ağharman, mısır haşlanan kazanlar,
ve sımsıcak ekmekler, süt veren inekler, kaymaklı yoğurtlar...
Kara lahana, ısırgan otu, turşu kavurması ve daha neler neler.
Ama hepsinden değerlisi asla unutamadığım insan sıcaklığı.
Topu topu iki yıl öğretmenlik yaptım ama kazanımlarım
bir ömre bedel.
O topraklardan genç yaşımda çok şey öğrendim.
Öğretmenim öğrencilerimdi, dostlarımdı...
Bekir amca, Osman dayı, Ömer Osman, Harun'du...
ve daha niceleri.
Aslında bir avuçtuk ama yarattığımız ışık koskocamandı...
Sis dağından gözükür, denizden selâmlanırdı.
Hayat elbette kozmik rastlantılar zinciri...
İyi ki yolum Zantara'ya düşmüş, cennet bahçesine...
Orda şekillendi dünyam, orda buldum aydınlık yolumu...
Rotam güzellikti, hakikatti, doğruluktu, dürüstlüktü...
GDO'suz, organik düşence tarzı, yalansız dolansız gelecek...
Şükürler olsun ki, tüm isteklerim gerçekleşti...
Hayat bu kulunu asla mahcup etmedi, alnıma da kara leke sürmedi...
Şimdi tek bir arzum kaldı, bekle beni Zantara...
İlk fırsatta sendeyim.
Macit Hoca
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder