 |
| Çağdaş-Sıla-Ben |
Bir yıl daha geride kalıyor.
2022'un Ağustos ayında da yetmiş üç yaşıma giriyorum.
Hatırı sayılır bir ömür.
Çocuklarıma, torunlarıma bakınca fena yaşamadık
hissi ağır basıyor.
Hayatım boyunca da nice genç ölümlere şahitlik ettim.
İçimi kavuran, derinden sarsan.
Ancak sanat her zaman imdadıma yetişti.
Müzik eşliğinde kitaplar arasında yolculuğa çıkmak
en büyük ilacım oldu.
Fakat hiçbir zaman memleketimi güllük gülistanlık görmedim.
Hep bir darbe, hep bir antidemokratik uygulama...
Belki de hukuksuz, adaletsiz ülkede yaşamanın doğal sonuçları.
Eğitim çare olur sandık, İmam-Hatip kültürüyle
bataklığın çapı büyüdü, ülkeyi sardı.
Bir dönem de Nazım'ın "Kerem gibi" şiirine sarıldık...
Yana yana bihâl olduk ve yitirdiğimiz yoldaşlarımızı
çabuk unuttuk.
Toplumun üzerine kapitalizm öyle bir çöktü ki,
altta kalanın canı gerçekten çıktı.
Bu arada siyaset de çağa ayak uydurup modifiye
tezgâhında makyajlandı.
Solcu esneyerek plastikleşti, sağcı dinciliğin-milliyetçiliğin zirvelerinde başarıdan başarıya koştu.
Geriye de Tarih Baba'nın şefkatli kollarına sığınmak kaldı.
Elbette zaman kötüleri cezalandıracaktır.
Tüm faşist diktatörlerin başına geldiği gibi.
İşte bu duygular içinde siz dostlarıma sağlıklı
huzurlu ömürler diliyorum.
İnanıyorum ki güneş bu toprakları asla terk etmeyecektir.
Macit CÜNÜNOĞLU
