Nasıl bir ülkeyiz ama...
Kan gölü...
Dayanmak için yürek ister.
Normaldir...
On dört yıldır İŞİD zihniyeti tarafından yönetiliyoruz.
Peki, oy verenlere kızmak mı lâzım?
Asla.
Çünkü çaresizler.
"Denize düşen yılana sarılır" misâli.
Fakat aydınlar üzerinde düşünmek gerekir...
Cumhuriyetin yetiştirdiği seçkinler ordusu...
Üç kuruşluk menfaatleri için halkını satan gûruh!
Ne acı!
Onlar ki özgürlüklerini M. Kemâl'e borçlular.
Lâkin konformizm hastalığı yok mu...
Sağcısın da solcusun da...
Emin olun iflâh olmaz.
Bir kez tadına bakmaya görün...
Ne demokrasi, ne aydınlık yarınlar umurunuzda olmaz.
Evet; ülkemiz hızla karanlığa sürükleniyor.
İnatla, göstere göstere.
Bir belâ ki kurtuluş umudu yok.
Aslında iyi şeyler yazmak da lâzım...
Ama ne mümkün!
Uzunca bir süredir üretmiyorum...
İştah yok, üstelik umutsuzum...
Ben ki aşkı seven, sanata düşkün...
Neyse ki İstanbul var...
Her daim sarıldığım...
Vefalı dostum benim!
Yine de bir yerlerimde ışıklar sönmedi...
Belki gençlik ateşi, belki yaşanmamış heyecanlar...
Kim bilir; belki devrim duygusu...
Yalnız belimde silahım yok...
Elimde udum...
Terennüm ediyorum...
Sevgili yoldaşım Aybars'ı anarak...
"Kimseye etmem şikâyet..."
Sevgilerimle dostlar...
Macit CÜNÜNOĞLU
