 |
| Amasya |
Abimi kaybedeli otuz gün oldu.
Cününoğlu ailesinin en büyüğüydü.
Nurlar içinde yatsın, çok özlüyorum çoook.
Amasya'dan kopuş günlerim aklıma geliyor...
Ne macera?
Hele de İstanbul gibi okyanusa tutunmak...
Her gün hafızamda.
Şimdi geri dönüyoruz.
Üç beş günlüğüne memleket hasreti.
Yüreğimize düştü bir kez...
Kurban bayramında cümbür cemaat doğduğum topraklardayız.
Oğlum, kızım, damadım, gelinim ve torunlarım.
Toplam sekiz kişiyiz.
Yeşilırmak'ta benle beraber yüzerler mi?
Hiç sanmam.
Bunlar deniz, havuz çocukları.
Hemencecik hasta olurlar!
Yine de güzel tatil olacağını umut ediyorum.
Çocuklarım heyecanlılar.
Bekle bizi dağlar, yakında tırmanışa geçeriz.
Ebemü'de rakı, Uygur'da şarap...
Hayâli bile harika.
Dede evi yıkılalı yıllar oldu.
Ancak Gümüşlü cami duruyor.
Bahçesindeki ıhlamur ağacının yerinde yeller esse bile...
Avlunun ruhu yeter.
Musalla taşından az cenaze kaldırmadık...
Başta deli Saim, peşinden biz çocuklar.
İnanın Amasya beni duygulandırıyor.
Her mahallesi, her sokağı.
Dağlar arasından nazlı nazlı akan Yeşilırmak...
Şimdi pek kalmayan bağları, bahçeleri...
Mis kokulu misketi, çilli zerdalisi...
Suratsız Galip'in çöreği...
Hepsi burnumda tütüyor.
İlk işim torunlarımla müzeyi gezmek.
Pervane beyle tanışacaklar.
Mumyalar, Etiler, Roma, Selçuklu, Osmanlı...
Aman tanrım, ne zenginlik?
Tabii üç beş dost ziyareti...
Akrabalar arasında atılan ilk köprü...
Kıymeti harbiyesi var mıdır bilmem...
Ben çok önemserim.
Bekle bizi memleketim...
Soyum sopumla ilk kez sana geliyorum...
Tamamı sekiz kişi.
Sakın korkma.
Biz İstanbulluyuz...
Beyoğlu kültürü aldık...
Beylerbeyi hamurundanız...
Ne de olsa (övünmek gibi olmasın) kibar insanlarız.
Bayramda görüşmek üzere.
Seni seviyorum Amasya.
Macit CÜNÜNOĞLU
