Sonsuzluğa yazılar: Mayıs 2017

28 Mayıs 2017

London'dan Istrati'ye...

Macit CÜNÜNOĞLU

Jack London'un ünlü eseri İntihar'ı (Milliyet Yayınları)....
Sevgili dostum Arif Dandin yaş günümde hediye etmişti.
Yıl: 1972

Çiçeği burnunda idealist öğretmenlerdik.
Tabii bir solukta okumuştum.
Derinden etkilendiğimi bugünkü gibi hatırlıyorum.
Ne sarsıcı hayatlar?

Yıllar sonra, daha doğrusu bir yazımı köşesinde paylaşan
değerli büyüğüm Erol Çevikçe Behçet Necatigil'i
yad ederken hocasının elinden düşürmediği kitaptan söz etmiş...
Kabataş Lisesi yılları...
İmza: Panait Istrati...
Adı: Kodin

Tesadüf bu ya, yazarlar arasında ne çok benzerlik var...
Aslında çağdaş sayılırlar.
Fakat serserilik, maceraperestlik ruhlarında yaşıyor.
Sokrates'e nazire yaparcasına yaşadıkları hayatları sorgulayan
edebiyat kahramanları.
İntiharın eşiğine sürüklenmeler..
Ki London bu acıyı yaşadı.
Fakat Rum kaçakçının oğlu Istrait'in hayatı...
Tanıyıp keşfetmek için Kodin'i okumak gerek.
Emin olun, öğrenecek çok şey var.
Önce insanın derinlikleri, sonra gerçek sonsuzluk...
Kavga, ayakta kalma mücadelesi, aşk...
Sanki güneşe yolculuk ediyorsunuz...
Işığa, ateşe...
Ve yaklaştıkça içiniz ısınıyor, kendinizi buluyorsunuz.

İki yazarı da çok sevdim.
Mevzu intihar değil...
Zaten ülkem O adama (Saraylıya) katlandıkça her gün çürüyor...
Bütün mesele iz bırakabilmek...
London, Israti...
Özgür insan olmayı becerebilmek.
Teşekkürler Erol Ağabey, Panait'i hatırlattınız...
İyi ki varsınız.

27 Mayıs 2017

"Aldırma gönül aldırma..."

Macit CÜNÜNOĞLU

CHP'de sular durulmuyor.
Milletvekili Fikri Sağlar paçayı "Kınama" cezasıyla kurtarmış.
Demek ki didişmek, huzursuzluk bu partinin mayasında var.
Hâlbuki 1973 seçimlerinde Ecevit önderliğinde yeniden doğmuştu.
Üstelik yüzde 33 oy alarak iktidar olmuştu.
Anarşi, yokluk vardı ama umut dolu yıllardı.
Soldan esiyordu rüzgâr.
Nitekim parti 77 seçimlerinde yüzde 42'yi gördü.
Görüp göreceği zafer de buydu!
Sonrası malûm, darbeler falan derken alçak sürünmeye devam.
Tabii büyük Baykal'ın reisliğinde(!)

Nice insan, nice değerler harcadılar.
Halka inanmayıp devlete güvenmeyi marifet saydılar.
Âdeta Anayasa Mahkemesi önüne çadır kurdular.
Sanki Genel Kurmay doğal müttefikleriydi.
Sonuçta yüzde 25'e endekslendi parti.
Eşeğin kuyruğu gibi ne uzar ne kısalır oldu.
Ortalama 150 milletvekiliyle sınırlanmış kontenjan...
Yiyin efendiler yiyin, nereye kadar.

RTE doğruyu söyledi; "Atı alan Üsküdar'ı geçti."
Dolayısıyla muhalefetsiz Türkiye'nin işi çok zor.
Hele de CHP'yle...
İflâh olmaz klinik vaka.
Bakmayın oy verdiğimize.
Kırılacak el de kalmadı.

Neyse ki az-çok tarih bilincimiz var da...
Umutlarımızı koruyoruz.
Sabahattin Ali'nin mısralarına sığınarak:

"Aldırma gönül aldırma...
Bu da gelip geçer."

25 Mayıs 2017

Tanrılar çağı!

Macit CÜNÜNOĞLU

Çocuklardan söz ediyorum.
Yani Eric Fromm'un izindeyim.
Diyor ki, "Yirminci yüzyıl kadınların ve çocukların
yüzyılı oldu."
Ne kadar da haklı.
Evimin önünde çocuk yuvası var.
Ağaçlar, çiçekler içerisinde dört dönüm bahçesi.
İstanbul için büyük şans.
Adı da: Harika
Balkonumdan her gün faaliyetlerini izliyorum.
Müthişler.
Bebelerin yaşı üç-altı aralığında.
Öğretmenlerin biri gelip biri gidiyor.
İngilizce, spor, müzik...
Hepsi tam tekmil.

Tabii, çocukluğum aklıma geliyor.
Amasya'nın dar sokaklarındaki sümüklü hâlimiz.
Kındak (misket) oynardık...
Çember çevirirdik.
Hele dokuz taş ile çelik-çomak oynamanın zevkine varılmazdı.
Ya kışın?
Kar yağmaya görsün...
Pirler yokuşu memleketimin Uludağ pisti.
On üç bin nüfuslu kentte ne kadar çocuk varsa orada.

Ancak kimse yaşadığımızın farkında mıydı?
Ne gezer.
Babalar ailenin reisi olarak ilk sıradaydı.
Sonra anneler.
Çocuklara gelince; paspas kadar değeri yoktu.
Ya şimdi?
Belki de doğrusu bu.
Saçlarını süpürge eden veliler eşliğinde özgürce yetişen çocuklar.
Daha doğrusu torunlarımız.

Güzel şarkılar da söylüyorlar...
Ezberlemiş şeytanlar.
En hoşuma gideni de; "M. Kemâl demek özgürlük demek..."
Çok yaşayın e mi...
Özgürce, gülümseyerek.

23 Mayıs 2017

İnsan olmayı bilmiyorsan

Macit CÜNÜNOĞLU

Amerika başkanı Suud krallarıyla kılıç dansı yapıyor.
Nasıl yapmasın ki, 385 milyar dolarlık silah anlaşması yapmış.
Demek ki "İmparatorluk" böyle bir şey...
Oturak âlemi de yaparsın, Kâbe'in yanında viski de içersin...
Tamamen güç meselesi.
Yeter ki dünyayı yönet.
İran'ı köşeye sıkıştır, Türkiye'yle dalganı geç...
İşte; Trump Show!
İsrail'e de selâm!

Ya Tayyip Usta...
Sayın Cumhurbaşkanımız...
İki arada bir derede.
Efeleniyor ABD'ye...
Sonra Oval Ofis de biad...
Canım benim...
Ne kahramansın sen?
Zor iştir dış politika.
İçte kolay, Kapıkule ilerisi arızalı.
Adamın burnunu sürterler hudut kapısı ötesinde...
İnsan olmayı bilmiyorsan!

21 Mayıs 2017

Bakla dolması

Macit CÜNÜNOĞLU

Amasya'nın en favori yemeğidir.
Kıyma ile bakla harmanlanıp asma yaprağına sarılır.
En altta da kuzu kaburga...
Verdin mi fırına...
Oh!.. Ne lezzet!
Ah Pirler Parkı...
Dili olsa da konuşsa...
Kimleri ağırlamıştır?
Âdeta piknik yeri.
Küçük kentlerin hatıraları bir başka oluyor.
İlâankaya'da yüzme öğrenen çocuklar...
Çolağın Bağı'nda top oynayan gençler.
Büyükler İstasyon'daki stadyumda...
Üç takım kapışıyor...
Havagücü, Karagücü ve tabii ki Elma Spor.
Sonraları Oto Fener.
Ah Arslan Ağabeyim...
Transfer ücreti olarak "fayton" almışlardı...
Sarı&Lacivert!

Hayatlar sıradan, yürekler amatör.
Arap Erhan sahada yıldızlaşıyor...
Yüzbaşı Selâhattin sol açıkta fırtına...
Çolak Erol her zamanki gibi acar...
Ve Arıboku Kemâl'in ağabeyi Zekeriya Köyler...
Hakem; daracık giysileriyle öyle bir koşuyor ki.

Zaman çabuk geçiyor...
Altmış yıl öncesine uzanıyor.
Darbe yılları ve "soğuk savaş" rüzgârları esiyor.
Kale'nin yamaçlarında "Ya Taksim, Ya Ölüm" yazıyor.
Makarios'un maketi yakılıyor Selağzı Meydanı'nda.
Bunalım yılları...
Rumların kökünü kazımaya karar vermişiz.
Yıl: Bin dokuz yüz altmış dört.

Yeşilırmak akıyor...
Binlerce yıldır...
Sessiz ve sakin...
Şahit olduklarından utanarak!

20 Mayıs 2017

Var mı itirazı olan?

Bir başka yaşanıyor dünya.
AKP on beş yıldır iktidarda.
Ve "Bayrak-Millet" martavalına sığınıyor.
Hatta yüzde elli ikiye dayanıyor.
İşte günümüzün siyasî özeti.

En son "Sözcü" gazetesi basılmış...
Gerekçesi: "Fetoculuk"...
Başınıza Feto kadar âdi düşsün...
Olacak iş mi?
"Cumhuriyetçiler" iki yüz iki gündür içerideler.
Tabii "OHAL" de var...
Adı konulmamış faşizm!

Eh, diktatörlük rejimi böyle...
Tek adamlık rüzgârları esiyor...
Dinci faşizm Arap çöllerinden yola çıktı.
Dalga dalga yayılıyor ülkemizde.
Kâh "İmam-Hatip" oluyor, kâh "OHAL"...
Her yol şeriata çıkıyor!
Var mı itirazı olan?

M.C.

19 Mayıs 2017

Behçet Necatigil'e saygıyla...

Macit CÜNÜNOĞLU

"Bir bahar sabahı" adlı şiirimi halamın oğlu değerli büyüğüm
Erol Çevikçe ile paylaşmıştım...
Sağolsun; minik bir iletiyle övgüsünü göndermiş...
Ancak "hocam Necatigil nerede?" notunu düşerek.
Haklı tabii, Kabataş Lisesi'nin efsanevî hocası saygıdeğer
Behçet Necatigil ıskalanacak edebiyatçı mı?
Onca kitaba imzasını atmış, bir o kadar da çeviri ve yüzlerce şiir.
İlmek ilmek örülmüş satırlar...
Buram buram insan kokan, aşk kokan!
Hatırlarsınız; "Kelebeğin Rüyası" filminde Yılmaz Erdoğan
ne güzel anlatmıştı hocamızı.
Bence bir başyapıt.
Eğer izlemediyseniz ne yapıp ne edip muhakkak görün,
asla pişman olmayacaksınız.
Tam bir dönem filmi, kırklı yılların yaşanmış hazin öyküleri.
Sahi, bir zamanlar "verem" denilen musibet vardı...
Nice can alıp ocak söndürmüştü.
Nam-ı diğer "ince hastalık"...
Ne âlâkası varsa, keman çalanların bu hastalığa yakalanma
riskinin yüksek olduğu rivayet edilirdi.
Sevgili anacığım da yakalanmıştı, elbette yokluktan, sefaletten!
Neyse çabuk kurtulup normal hayatını sürdürmüştü.

Evet, çağımızda Necatigil duyarlılığında hocalar yok artık.
Edebiyatla haşır neşir, hayatını öğrencilerine vakfetmiş.
Üstelik şiir yazıyor.
Hem de en güzellerini.
Şimdilerde hayâl.
Kapitalizm kucağına herkesi oturtmuş, bir güzel öpüyor!
Bazen düşünüyorum da; yirminci yüzyıl daha keyifliymiş...
En azından "Padişah" yoktu...
Veya darbeler dışında "diktatörlük" belâsından uzaktık.
Alışkanlık işte, yine siyasete daldık.
Hâlbuki Necatigil mısraları sığınılacak en güvenli liman...
Yeter ki keşfet!
İşte bir örnek; günümüzün yalnızlığını acıyla ifade eden:

Büyüsün küçülmen,
Bu senin yakının!
Yaklaştın mı sağlığında
Şimdi de uzaksın!

Duyur istersen
İlanlar ne yapsın?
Ana baba kardeş
Yaşarken ne yaptın?

Görseler gazetelerde
Dostlar tedirgin
Bir iki telefon
Yeter üç beş akraba.

Yükler ağır kaldırdınız
Kırık, ezik bir yığın.
Göm, gömülmez
Utancın, uzaklığın.

Behçet NECATİGİL