Gezi-Yorum

Amasya

Madem Amasya'dayım, genel tarihinden üstün körü söz ettim.
Şimdi de kent içini gezelim.
Merkez de Selağzı meydanı.
Tam ortasında Atatürk heykeli.
Tankut hocamın (Öktem) muhteşem eseri.
Hemen yanı başında Gümüşlü, doğduğum mahalle.
Bitişiği Yakutiye ve komşusu Mehmet Paşa.
Az yukarısında Çilehane ile Çevikçe.
En tepede Savadiye, Sofular az aşağıda...
Zaten Amasya dediğimiz avuç içi kadar yer.
Kuzeyinde Şamlar, Tatarlar...
Çok sonraları 55 Evler...
Girizgâhı Ahırönü.
Pirinççi transit güzergâh.

Ve II. Beyazıd Paşa Cami-i, hemen yanında Padişah
adını taşıyan mahalle...
Üçler güneyde son nokta.
Gök Medrese Tokat'a açılan pencere...
İstasyon mahallesi oldukça eski, kara trenimizin kadim komşuları.
Kurşunlu altmışlı yılların ürünü...
Ancak Hızır Paşa, Amasyalı Romanların ana vatanı.
Hamamı, camisiyle âdeta yoksullar dünyası.
Bir nevi getto.
Geriye de Dere mahallesiyle İçerişehir ile Herkiz kaldı.
Son ikisi hemen hemen tarihten kalan son miras.
Yeşlırmak'tan alınan havalı unvan: Yalı Boyu.
Ne Boğaziçi, ne İzmir Kordon Boyu
Aşkını yaşarsın sabahlara kadar.

Evet, özlüyorum memleketimi.
Mahalle içlerinde terkos çeşmeleri vardı.
Kadınların toplanıp muhabbet ettiği mekânlar...
Ellerinde güğüm veya testilerle sıra bekleyen çocuklar.
Bir de Ramazan ayındaki pide kuyruklarını nasıl özlemez insan.
Ya Amasya çöreği, haşhaşlı cevizli bizim oralara özgü
olağanüstü lezzet.
Şuayip amcanın tandırı, Emrullah ustanın pastası,
Çinli Yusuf'un vişneli, limonlu dondurması...
Hepsi organik, daha katkı maddesi icat edilmemiş.
Tüm bunlar ancak rüyalarda görülecek lezzetler.
Neyse ki vakti zamanında tatmışız...
Öbür tarafa götüremeyiz ama hayâllerimizi süsleyen gerçekler...
Şükürler olsun, bu dünyaya güzel devirlerde gelmişiz...
Söz verdim Nurten halama, artık ölümü anmak yok...
Yüz yıl daha buralardayız...
Nice mutlulukları, sevinçleri hep beraber yaşamak umuduyla...
Şimdilik hoşça kalın dostlar.

Macit CÜNÜNOĞLU