 |
| Macit CÜNÜNOĞLU |
Amasya'nın ellilerde nüfusu 13 bin civarında.
Herkes herkesi tanıyor.
Sadece iki caddesi hareketli.
Irmak kenarı ile Yeni yol.
Ama ünlü karakterleri de var.
İlk sırada Foto Ekrem'i sayarım...
Eşsiz büyük usta.
İğne uçlu kalemiyle attığı rötuşların benzeri bugün dahi
imkânsız, hatta fotoshop desteğiyle bile gerçekleşmez.
Ayrıca ışığı en mükemmel kullanan kişi..
Yalnız küçük kentimizin değil, bölgenin en değerli fotoğrafçısı.
Nurlar içinde yatsın, mesleki anlamda kimse eline su dökemez...
Âdeta erişilmez zirve.
İkinci sıraya Niyazi Dal'ı koyarım.
Kızıl saçlı muhasebeci.
Bir dönemlerin belediye başkan adayı.
Ayrıca Şehir Kulübü'nün kadim müşterisi.
Onca sağlık sorununa rağmen rakı masalarının efsane ismi.
Sanki Amasya'nın canlı tarihi...
Yaşıyorsa Allah selamet versin.
Üçüncü sırada ise eniştem var.
Güzeller güzeli Hacer halamın kocası.
Erol Çevikçe'nin de babası.
Hocaların hocası Kazım hoca.
Cumhuriyetin ilk yıllarında yetişmiş saygın öğretmen.
Rakısıyla, müzisyenliğiyle müstesna bir kişilik.
Bir nevi Bal Mahmut.
Ne sohbetler, hayatla bütünleşen ne zenginlikler...
Keşke not alma imkânım olsaydı...
Dönem edebiyatının en seçkin örnekleri sergilenirdi.
Uzun yıllar yaşadı, genç kalmanın sırlarını o tarihlerde
keşfetmiş, gönül dünyasını daima canlı tutardı...
Arada sırada da İstanbul'a uzanırdı.
Elbette memleketimde böyle değerli insanlar çok.
Yazmaya kalksam sayfalar yetmez.
Şimdilik aklıma gelen üç ismi naklettim...
Ömrüm vefa ederse gerisi de zaman içinde.
Lâkin Amasya bir sahne.
Koordinatları dağlar içinde, ırmak boyunda, bağlar arasında...
Ve yolu sevgiden geçen yürekli aşıkların yaşadığı kent.
Ne mutlu ki Ferhat ile Şirin'in izindeyim diyene.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder