Çünkü ben insanım

Büyük Yıldız Köyü-Tokat

Bazen fotoğraflara dalıyorum, gençlik hatıraları.
Yukarıdaki enstantane staj döneminden.
Yıl 1967.
Öğretmen okulu son sınıftayız.
Devletin imkânlarıyla iki ay hocalık antrenmanı yapıyoruz.
Sol baştaki Salim Cingöz, can arkadaşım.
Maalesef toprağa verdik.
Düşünüyorum da ne kadar çok eksilmişiz.
Yitirdiklerimiz sıralamayla tükenmiyor.
Nur içinde yatsınlar, hepsini de çok özlüyoruz.

En son sevgili Mustafa Soydemir'in cenaze törenine katıldım.
Amasyalı, Tatarlar mahallesinden.
Dönemdaş olmasak da aynı okul mezunuyuz.
Daha sonra Gazi Eğitim'i bitirmiş.
İyi bir müzisyen.
You Tube'da çok sayıda canlı yayını mevcut.
Zaman zaman izlerim...
Ve derim ki, "iyi ki sosyal medya var"...
Yoksa sevdiklerime nasıl ulaşacağım?
Sınıf arkadaşım Zileli Fevzi (Düzen) de gelir aklıma.
Eşsiz sesiyle ne şarkılar okurdu.
O da göç etti.

Gidenlerin çoğu altmışlı yaşlarda bu dünyayı terk etti.
Ne acıdır ki yetmişi bile göremediler.
Elbette genç yaşlarda ölenlerin yanında bizler yaşlı sayılırız.
Hele de kirli savaşlarda yitirdiğimiz fidanlar...
Utanırım yaşadığımdan.
Dua bile okuyamam, çarpar yüreğim...
Gözlerim yaşarır...
Çünkü ben insanım.

Macit CÜNÜNOĞLU