 |
| Objektifimden. Macit CÜNÜNOĞLU |
Şubat aynının ortası, bir süre balkonda oturdum.
Güneş içimi ısıtıyor.
Hâlbuki kış mevsimindeyiz...
Demek ki galaksimiz böyle karar vermiş.
Amasyalı Cemal abi (Lokumcu) aklıma geldi.
Yetmişli yıllarda Kandilli Rasathanesi'nde çalışıyordu.
Ziyaret ettim, O da kubbeye götürdü.
Güneşin patlamalarını rasat ediyordu.
Bir süre izledim.
Müthiş, belki de salisede hareket var.
Ateş topları sonsuzlukta uçuşuyor.
Çok etkilenmiştim.
Kainat bambaşka bir şey.
Akıl sır erecek gibi değil.
Okyanusta damla, gezegende zerreyiz.
Ama bir telaş, bir telaş...
Sanırsınız dünyada yalnız biz varız.
Yine de zaman su gibi akıyor.
İçine etmişim siyasetin...
İnsanlık bir yerlere sürükleniyor.
Suçsuz yere içeride yatanları düşündüm...
Ne kadar da zordur güneşe hasret yaşamak.
Kahrolsun kötü politikacılar...
Ve vicdanları körelmiş iktidar sahipleri.
Bugün varsınız yarın yoksunuz.
Halkımıza yaşattığınız zulûmden de öte...
Işığı yasaklayansınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder