Ateş düşen ocaklar

Macit CÜNÜNOĞLU

Dile kolay; on bir şehit.
Niçin?
O istedi.
Tek Adam, oy verdiğimiz ve on altı yıldır
iktidarı teslim ettiğimiz reis.
Demokrasisiz geçti zaman.
Laiklik ilkesi paramparça.
Zulûm had safhada.
Kol geziyor korku.
Hapishaneler tıka basa.
Anaların gözyaşları sel olup akıyor.
Saray mutlu.
Ve haykırılıyor: "Şehitler ölmez, vatan bölünmez."
Aslında çoktan bölündük.
M. Kemal sevdalıları bir tarafta...
Diğer tarafta siyasal dinin karanlık koridorlarından
medet umanlar.
Peki, bu kavga ne kadar sürecek?
Elbette insanlık gün gelip galip gelecek...
Hiç şüphemiz yok.
Ancak yakın zamanda değil.

Sadece umutlarla ayaktayız...
Tarihe güvenimiz sonsuz.
"Bir belâdır" deyip yaşıyoruz işte.
Ağlayın analar ağlayın; kınalı kuzular kolay yetişmiyor.
Hepsi birer ışık...
Yarınların fidanları.
Ama ülke cellatların yönetiminde.
Yürekleri nasır bağlamış cehennem zebanileri...
Dikkat edin, cenaze törenlerinde en ön safta onlar...
Yalandan birkaç dua.
Fakat kanayan yürekleriniz yok mu...
İşte gerçek acı, işte ateş düşen ocaklar.