 |
| Amasya Gençlik Spor-1960 |
Değerli Erol ağabeyim (Çevikçe) albümünden birkaç fotoğraf gönderdi.
Gençlik yıllarından, futbol oynadığı devirlerden.
Tarihin içinden çıkıp gelen eşsiz belgeler.
Arkalarını tarihlemiş ve takım arkadaşlarının adlarını not düşmüş.
Bir anlamda kent hafızası.
En eskisi 1955 yılından, kimler yok ki.
Pek çoğunu hatırlıyorum.
Özellikle Amasya gibi küçük kentlerde sportif faaliyetler halkın
ilgisini çeker.
Hele hele de mevzu futbol ise daha da fazla.
Tabii Erol abimiz diğer topçulara göre şanslı.
Çünkü İstanbul’da okuyor, Kabataş Lisesi’nde, bilâhare üniversite.
Bu özelliği O’nu arkadaşları arasında bir adım öne çıkartıyor.
Büyük kentin doğal kazanımları.
Fakat çocukluk anılarımla birlikte o yıllara uzandığımda
farklı pencereler açılıyor.
Dile kolay, yaklaşık altmış yıllık maceradan söz ediyoruz…
Ki çoğu kahramanı bu dünyayı çoktan terk etmiş.
Elbette her hayat bir hikâye, kim bilir fotoğraf karelerinden bizlere el
sallayanların o devirlere ilişkin ne anıları vardır.
Keşke yazma imkânı bulsalar.
En azından bir dönemin renkli hatıraları sergilenmiş olur.
Bu konu çok mu önemli, evet; çünkü Amasya tarihinde futbolcu
olarak ilklere imza atmışlardı.
Yani başlangıç noktası.
Onca imkânsızlığa rağmen takım oluşturmak, sahaya on bir genci sürmek…
Hepsinden önemlisi de maç yapacak takım bulmak…
Ellili yıllar için gerçekten mucize, hatta imkânsızı başarmak gibi bir şey.
Anlaşılıyor ki müthiş özveriyle bir araya gelen gençler basit organizasyonlar
içinde onca yokluğa rağmen spor adına çok başarılı işler yapmışlar.
İşte belgesi, işte fotoğraflar:
Örneğin kaptan Moto Fahri, Kürt Aslan, Faşik Zeki, Kasap Ünal, Arap Orhan,
Şoför Ahmet, Rahtuvan Zeki, Arabacı İhsan, Kova Yılmaz ve Erol Çevikçe…
Günümüzde o günleri hatırlayan kaç kişi kalmıştır?
Amasya stadı yeni inşa edilmiş, zemin toprak…
Sahada ter döken şehrin has evlâtları.
Ve halk için yepyeni bir ilgi alanı.
Sporun cazibesi, birleştirici ruhu ve gençliğin ufuklarını açan aktiviteler.
Bir de fakirlik yılları, malzeme yok, ne giyecek ayakkabı
ne de donanımlı antrenör…
Müthiş bir özveriyle parasız pulsuz ve amatör ruhla sergilenen gösteri…
Ve bir avuç seyirci!
Kamyon üstünde gidilen deplasmanlar…
Ah ahhh Amasya, ne zenginliklerin varmış da bizlerin haberi yokmuş.
Daha doğrusu merak duygumuzun açıları dar olduğu için
hep Yeşilırmak boyunda yapılan sohbetlerle sınırlı kalmış.
Oysa paylaştığım fotoğraflara dikkâtli bakarsanız, arkasında koskoca
bir tarih yattığını fark edersiniz.
Dünün gençleri bugünün yaşlılarının yazdığı tarih…
Vefat edenlere rahmet, yaşayan ağabeylerimize binlerce selâm olsun.
Macit CÜNÜNOĞLU
Tarihin içinden çıkıp gelen eşsiz belgeler.
Arkalarını tarihlemiş ve takım arkadaşlarının adlarını not düşmüş.
Bir anlamda kent hafızası.
En eskisi 1955 yılından, kimler yok ki.
Pek çoğunu hatırlıyorum.
Özellikle Amasya gibi küçük kentlerde sportif faaliyetler halkın
ilgisini çeker.
Hele hele de mevzu futbol ise daha da fazla.
Tabii Erol abimiz diğer topçulara göre şanslı.
Çünkü İstanbul’da okuyor, Kabataş Lisesi’nde, bilâhare üniversite.
Bu özelliği O’nu arkadaşları arasında bir adım öne çıkartıyor.
Büyük kentin doğal kazanımları.
Fakat çocukluk anılarımla birlikte o yıllara uzandığımda
farklı pencereler açılıyor.
Dile kolay, yaklaşık altmış yıllık maceradan söz ediyoruz…
Ki çoğu kahramanı bu dünyayı çoktan terk etmiş.
Elbette her hayat bir hikâye, kim bilir fotoğraf karelerinden bizlere el
sallayanların o devirlere ilişkin ne anıları vardır.
Keşke yazma imkânı bulsalar.
En azından bir dönemin renkli hatıraları sergilenmiş olur.
Bu konu çok mu önemli, evet; çünkü Amasya tarihinde futbolcu
olarak ilklere imza atmışlardı.
Yani başlangıç noktası.
Onca imkânsızlığa rağmen takım oluşturmak, sahaya on bir genci sürmek…
Hepsinden önemlisi de maç yapacak takım bulmak…
Ellili yıllar için gerçekten mucize, hatta imkânsızı başarmak gibi bir şey.
Anlaşılıyor ki müthiş özveriyle bir araya gelen gençler basit organizasyonlar
içinde onca yokluğa rağmen spor adına çok başarılı işler yapmışlar.
İşte belgesi, işte fotoğraflar:
Örneğin kaptan Moto Fahri, Kürt Aslan, Faşik Zeki, Kasap Ünal, Arap Orhan,
Şoför Ahmet, Rahtuvan Zeki, Arabacı İhsan, Kova Yılmaz ve Erol Çevikçe…
Günümüzde o günleri hatırlayan kaç kişi kalmıştır?
Amasya stadı yeni inşa edilmiş, zemin toprak…
Sahada ter döken şehrin has evlâtları.
Ve halk için yepyeni bir ilgi alanı.
Sporun cazibesi, birleştirici ruhu ve gençliğin ufuklarını açan aktiviteler.
Bir de fakirlik yılları, malzeme yok, ne giyecek ayakkabı
ne de donanımlı antrenör…
Müthiş bir özveriyle parasız pulsuz ve amatör ruhla sergilenen gösteri…
Ve bir avuç seyirci!
Kamyon üstünde gidilen deplasmanlar…
Ah ahhh Amasya, ne zenginliklerin varmış da bizlerin haberi yokmuş.
Daha doğrusu merak duygumuzun açıları dar olduğu için
hep Yeşilırmak boyunda yapılan sohbetlerle sınırlı kalmış.
Oysa paylaştığım fotoğraflara dikkâtli bakarsanız, arkasında koskoca
bir tarih yattığını fark edersiniz.
Dünün gençleri bugünün yaşlılarının yazdığı tarih…
Vefat edenlere rahmet, yaşayan ağabeylerimize binlerce selâm olsun.
Macit CÜNÜNOĞLU
 |
| Ahırönü-1955 |
 |
| Amasya Stadyumu-1959 |
 |
| Amasya Stadyumu-1960 |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder