Ağabeyimin anısına...

Şerefine canım abim, ruhun şad olsun.

Ağabeyimi geçen yıl bugün kaybettim.
Kardeş kaybı zor işmiş, her geçen gün daha fazla özlüyorum.
Hayatımız boyunca birlikte olduk.
Arada sırada arızalar çıkartsak da, yine de adı üstünde, kardeş.
İyi ki var denilen türden.
Ayrıca şu lâfı çok severim,
"Kardeş kardeşi atmış, yar başında tutmuş."
Aslında çok şey ifade ediyor.
Elbette hakiki yaşanan kardeşlikten söz ediyorum.
Her ne kadar günümüzde kalmasa da.
Çağımız insanı öylesine yalnızlaştı ki...
Çoğu kişi evladına hasret kaldı.
Hele de yoksulsa kapısını çalan da kalmadı, telefon açan da.
Kaderine boyun eğip köşede oturmaya mahkûm oldu demek.
Çok acı!

Zaman zaman gençlerle birlikte olurum.
Onlar da yalnızlıktan şikayetçi.
Hatta anne babalarının yaşadığı devirleri çok özlüyorlar.
Sıcaklığını, samimiyetini, aile ilişkilerini, komşuluklarını.
Bir de atalarının bilgeliklerine hayranlar.
Onlar ki pek çoğu diplomasız, eğitimsiz.
Yine de hayatın içinden süzülerek gelmişler.
Anlattıkları hatırattan romanlar çıkar.
Oysa ne arabaları oldu, ne cep telefonları.
Ne İstanbul gördüler, ne Paris.
Fakat mutluydular...
Üstelik onca yoksunluğa rağmen.
Hayata karşı daima dik duruşları vardı, lâfı eğip bükmeden söylerlerdi.
Hatırşinastılar, dünya savaşlarına şahit olmuşlardı.
Kimi cephelerde bulunmuş, bazıları da madalyalı gaziydi.
Mangal gibi yürekleri vardı.
Vefa, tevazu, sadelik o dönemin temel özellikleriydi.
Bilhassa vicdan sahibi olmak, yüksek karakterli yaşamak
âdeta şeref belgesiydi ve itibarlı ömrün olmazsa olmazıydı.
Ahlâk denilen asalet ise asla yere düşürülmemeliydi, banka hesap
cüzdanından çok çok ötesindeydi, değerliydi.
Köşk sahibi olanla gecekondu da yaşayan sosyal hayatta eşitti.
Çocukları aynı okula gider, aynı hamamda yıkanır, aynı hastanede yatarlardı.
Gel de gençlere hak verme!

Evet, global dünyada insanlık bilinmez ufuklara yelken açmış durumda.
Bakalım sonu nereye varacak?
Neyse ki zamanında gelmişiz gezegene, zamanında da gideceğiz.
Tanrı geride kalanların yardımcısı olsun.
Asla aç susuz bırakmasın...
Ve bol bol sağlık ve huzur nasip etsin.
Bu arada sevgili ağabeyime de hicazdan bir şarkı gönderdim...
Melekler ruhunu şad etsin.

Macit CÜNÜNOĞLU