Yıldızlar arasında

Macit CÜNÜNOĞLU

Ezbere bilmesem de şiiri çok severim.
Hele baba şairleri.
Başta Mehmet Akif, ne samimidir.
Sonra Yahya Kemal, tam bir saltanat düşkünüdür.
Nazım, malûmunuz, en çilelidir.
Necip Fazıl ise fevkâlade lezzetlidir ama düzenin adamıdır.
Ayrıca düşkünlük seviyesinde zaaflarının esiridir.

Yine de şair olmak ustalık ister.
Onlar ki yeryüzünün yıldızlarıdır.
Sözcüklere dans ettirip duygulara takla attırırlar.
Zaten şiir düşüncenin kristalize hâlidir.
Bir roman, bir öykü değildir, fazla lâfın da lüzumu yoktur.

Diğer sanat dalları da öyle değil mi?
Adam kayanın fazlalıklarını alıyor, oluyor Rodin...
Ve çılgın genç, Sarayların bestecisi...
Mezarı bile yok, ama zirve...
34 yıla sığan 620 eser...
Hepsi gökten yağan mücevher.
İmza: Mozart.
Ya Beethoven...
Dokuzuncu senfoni için otoriteler diyor ki...
"Bir doruk, eşi benzeri yok"
Üstelik sağır.
Bu kez Van Gogh'un papatyaları, kargaları çıkıyor sahneye.
Kulağı kesik ressam.
Beş parasız sefil hayatlar, kardeşi Teo olmasa intihar bile edemez.
Ama güneş, erişilmesi zor.
Dilerseniz biraz da edebiyatın misafiri olalım.
Romanda Kemal Tahir'i tek geçerim...
Öyküde Sait Faik.
Öyleyse uzanalım tiyatroya, gençler bilmez...
Ülvi Uraz diye bir usta geçti bu dünyadan.
Müthişti, belgeli komünistti...
Oynadığı oyunlar iz bırakırdı.
Beyaz perdenin kahramanı Turhan Seyfioğlu da el sallardı
beyaz perdeden...
Daha Ayhan Işık, Yılmaz Güney efsane olmamışken.

Fakat Tankut hocayı (Öktem) unutmam.
Memleketim Amasya'nın tam orta yerine dikti anıtını...
Meşale yakılmıştı, Kurtuluşun müjdesi veriliyordu...
Tarih: 22 Haziran 1919
Ne zaman ziyaret etsem önünde saatlerce otururum...
Ve bir türkü söylerim...

"Allı turnam eğer bizim ele varırsan,
şeker söyle bal söyle kaymak söyle"...

Sonra derin düşüncelere dalıp sonsuzlukta kaybolurum...
En sevdiğim mısraları mırıldanarak...

"Ne hasta bekler sabahı,

Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?"