Hala oğlu

Hala oğlum değerli Erol Çevikçe'nin "CHP ile bir ömür"
adlı anı kitabı vardır.
Yakın tarihlerde yayımlandı.
Kitap aslında partiyle sınırlı değil, Erol ağabeyin samimi
anlatımıyla tam bir biyografik eser.
Kırklı yıllardan başlayıp yakın tarihimize uzanan serüven,
hikâyesini ilmek ilmek örmüş.
Akıcı diliyle, belge desteğiyle tam bir başvuru kitabı.
Âdeta yarım yüzyıldan fazla bir döneme ışık tutuyor,
eğitim hayatından siyasete kadar kaynak kitap özelliği taşıyor.
Bir solukta okunacak türden.

Ancak yaşamında İstanbul özel bir yer tutuyor.
Nasıl olmasın ki, küçük bir Anadolu kenti olan Amasya'dan
okyanusa açılıyor.
Ve Kabataş Lisesi ile süren okul hayatı İstanbul Üniversitesi
iktisat bölümüyle sonlanıyor.
Sonra DPT yılları...
Ki 60 darbesi sonrası kurulan en önemli kurum.
Her ne kadar rahmetli Demirel "bize plân değil pilav lâzım"   
dese de ülkenin gelecekteki en parlak projelerinin üretildiği yer.
Bir ara Amerika'da başarı ile sonuçlanan Üniversite eğitimi...
Ve siyaset sahnesinde yer alışı, hakikaten CHP ile geçen bir ömür.
Ta ki 2000'li yıllara kadar.
Son beş yılında da doğduğu topraklara geri dönüş, baba evine.
Yine okuyor yazıyor, ülkenin düşünsel dünyasına katkı sağlıyor.
En son CHP'nin belediye başkan adayının yanında gördüm.
Adım adım kenti dolaşıyordu.

Fakat inanıyorum ki, her ne kadar Ankara'da uzun yıllar yaşasa da,
İstanbul gönlünde daima özel bir yer tutuyor.
Evet, gençlik anıları kolay kolay unutulmuyor.
Bir de Erol Çevikçe cumhuriyet döneminde yetişmiş
seçkin isimlerden...
Siyasetin etkin önderlerinden...
Ya şimdi, Amasya'daki evini gördüm.
Antika eşyalar, duvarlarında siyah&beyaz fotoğraflar.
Bir tanesini gösterdi, beş arkadaş Çakallar'da poz vermişler.
Gençlik yılları, Erol ağabeyim dedi ki, "yaşayan tek benim."
Duygulandım, kendisine sağlıklar dileyerek sessizce ayrıldım.

Macit CÜNÜNOĞLU