Nasıl bilirsiniz?

Macit CÜNÜNOĞLU

Barış hayâl ettim, olmadı.
"Savaşsız dünya" diye haykırdım, sonuç hüsran!
Sömürüsüz bir dünya düşledim, kavga verdim...
Cezam kesildi, mahpus damlarında yattım.
Yine de vazgeçmedim.
Yaşım yetmiş, torun torba sahibiyim.
Beni seven bir eşim var.
Dostlarım da çok, martılar çiçekler yoldaşım.
Kahve, cami alışkanlığım yok.
Yoldaşım bir büyük ile sigaram.
Emekli maaşımla geçinip giderim.
Şükürler olsun ki kimseye borcum yok.
Geçmişten gelen sabıkam var, ama o da siyasetten.
Alnı açık yaşamanın keyfini daima yaşadım.
Artık kalan ömrümün hesabını yapıyorum.
Aslında Erasmus demiş ki,
"Yaşarken ölümü düşünmüyorum,
geldiğin de ise ben yokum."
Ne güzel, benim de felsefem.
Bir de Benjamin Franklin'in lâfını önemserim.
Şöyle ki,
"Gerçek yaşlılık öğrenme isteği bittiği zaman başlar."
Ne kadar da doğru.
O nedenle beyinsel yaşlanmamanın peşindeyim.
Ancak geçenlerde Sharon Stone'nu rüyamda gördüm.
Severim haspayı, bütün seksapelliği üzerindeydi,
üstelik davetkârdı...
Maalesef ben de tık yok, dostça sohbet edip kardeşçe ayrıldık!
Sakın ha üzüldüğümü sanmayın...
Doğanın yasalarına karşı gelinmez.

Ne de olsa yalan dünya, gerçekler gençlikte hayâller
yaşlılığa kaldı.
Yalnız kanaatkâr insanım.
Müzik, edebiyat sığındığım liman.
Eski alışkanlığım olsa gerek, biraz da siyaset.
Mutlu bir şekilde hayat sürüp gidiyor.
Bol bol fotoğraf çekip keyfime bakıyorum.
Telefon düşkünlüğüm de yok, sadece bir kaç dost.
Zaten çoğu da öldü.

Ya bundan sonrası?
Emin olun çok değerli.
Yakınlarımda anladılar ki yolculuğa çıkacağım.
"N'olur kitap yaz" diye baskı yapıyorlar.
Diyemiyorum yazacaklarımı yazdım...
Ayrıca ben yazar falan da değilim, kırk kere söyledim.
Yalnızca yüreğimden sızan duygularımı ifade ediyorum.
Okuyan da sağolsun okumayan da.
Geldik gidiyoruz bu fani dünyadan.
Nasıl olsa arkamdan derler "iyi biliriz" tekerlemesini...
Bu da bana fazlasıyla yeter de artar bile.