Zantara

Öğrencilerimle

Yetmişli yılların ortası...
Askeri eğitim dönemini Edremit'te tamamlamışım...
Ve kura...
Torbadan çekiyorum...
Giresun.
Bilâhare Görele-Şahinyuva Köyü, Zantara mahallesi.
Yaş yirmi.
Varıyorum köye...
Karşımda Osman dayı (Çakır).
Evlat gibi beni sahipleniyor...
Sarıp sarmalıyor.
Tüm çocukları gurbette...
Kenan, Ahmet, Salih...
Eşi vefat etmiş, dört torun ve bir gelin.
Torunlar Ali, Yusuf, Osman, Gülderen...
Unutulmaz anılar, paylaşılan yemekler.
Yarmaçaların yandığı ocakbaşı sohbetleri...
İçilen Birinci sigaralarının hatti hesabı yok.
Canım Osman dayım, seni asla unutmayacağım.

Komşularım Çırağu Hüseyin, Bayram abi...
Ve Hüseyin amcanın oğulları;
Avni, Yılmaz, Gençağa...
Ne delikanlı dostlardı.
Ayrıca arka mahalleden Ethem...
Unutmak mümkün mü?
Heybetli cüssesiyle sapına kadar yiğit bir gençti.

Sonrası okul hayatı...
Akharman'dan Halit, Harun'un kızı Bakiye...
Öğrencilerimin en uzunlarıydı.
Ali, Mehmet, Halise çalışkan; Salih sıkıntılıydı.
Ya şimdi?
Elbette özlüyorum Zantara'yı...
Gençlik anılarım benim.
Ortaçay'da futbol oynadım, Terziali çayında çimdim...
Ve Çanakçı deresi kenarında dostlarımla rakı içtim.
İmatlılı Şenel'in kemençesiyle coştum...
Derekuşçulu Şevket abiyle dostluk yaptım.

Fırıncı Şakir, bakkal Harun...
Onları saymıyorum bile...
Dandinler her zaman saygıyla hatırladığım aile oldu.
Ya mesai arkadaşım Mehmet hoca...
Kalan ömründe sağlıklar diliyorum...
Keşke o kadar acı yaşanmasıydı.

Evet, 70-72 arası Zantara'da öğretmenlik yaptım.
Hiçbir öğrencimi unutmadım.
Hepsi birer dünya, hepsi birer zenginlik...
Sizleri asla unutmayacağım.

Macit CÜNÜNOĞLU