 |
| Bahattin ile Aytek türbesi bahçesinde |
"Bir kıvılcım düşer önce, büyür yavaş yavaş
Bir bakarsın volkan olmuş, yanmışsın arkadaş
Dolduramaz boşluğunu ne ana ne gardaş
Bu en güzel, bu en sıcak duygudur arkadaş
Ortak olmak her sevince, her derde, kedere
Ve yürümek ömür boyu, beraberce, el ele
Olmasın hiç o ta içten gülen gözlerde yaş
Bir gün gelip, ayrılsak bile seninle arkadaş
(Yollarımız ayrılsa bile seninle arkadaş)"
Oturduğum apartmanın hemen önünde çocuk yuvası var.
Bir de hârika bahçesi.
Bugünlerde yıl sonu gösterileri yapıyorlar.
Aman allahım, ne şarkılar.
Barış Manço'dan Tarkan'a kadar.
Tabii ki İzmir'in dağları da açılış parçası.
Alkışın haddi hesabı yok.
Ben de duyguyla izliyorum.
En son "Arkadaş"ı söylediler.
Yılmaz'ın meşhur filminin müziği.
Aklıma kadim dostum Bahattin Baha Tekman geldi.
Zaten hiç aklımdan çıkmayan dostumdur.
Tanışalı elli beş yıl olmuş.
Öğretmen okulu yıllarından başlayan yakınlığımız kökleşerek
bugünlere kadar geldi.
Hemen hemen her gün görüşürüz.
Ve benim için varlığı önemlidir, değerlidir.
Herkese karşı olmasa bile yakınlarına karşı cömerttir.
IMF yardımı gibi bu fakiri zor zamanlarında her zaman desteklemiştir.
Borç değil, aynen Ramazan fitresi anlayışıyla.
Elbette ben de dualarımı ondan esirgemedim
Yukarıdaki de dinliyor herhâlde, verdikçe verdi.
Ama fazlasıyla hak ediyor.
Hayatta tanıdığım en çalışkan, en fedakâr insan.
Asla kendisi için para harcamaz.
Âdeta yoksul yaşar.
Ancak dostları söz konusu olunca kral sofraları kurar.
Ayrıca son derece ilginç espri anlayışı vardır.
Sıcak olmasa bile soğukluk katsayısı yüksektir.
Dinleyenler hayranlığını gizleyemez, bu arada sevgili eşi
muhalefet şerhini koymaktan da geri durmaz.
Canım arkadaşım Bahattin...
Daha şimdiden seni çok özledim.
Hele çocukların sesinden "Arkadaş" şarkısını dinleyince
yıllar gözümün önünden akıp gitti.
Ne güzel hatıralar, ne kadar zengin yaşamlar.
İyi ki varsın dostum, kardeşliğimiz mezara kadar.
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder