bir şair vardı, öğretmen

23 Haziran 2019

Gençlik Aşkı

Macit CÜNÜNOĞLU











İlgilenmiyorum desem de akşamı iple çekiyorum.
Ne de olsa seçim, sandıklar açılıp sonuçlar dökülmeye başlayacak.
Umarım vaat edilen güzel günler gelir, yoksa bataklıkta yaşamaya devam.
Ancak iddiamdan vazgeçmiş değilim, en az yüz bin fark.
Haydi hayırlısı!
Güneşin batmasını da bekleyemedim, doldurdum kadehimi...
Vardım You Tube'a...
Arkadaşım Şenel Dandin'in kemençesi kulağımda...
Peşinden Katip Şadi ile Kemal Yılmaz.
Şimdiden ruhum şad oldu, gönlüm şenlendi.
Aslında horon oynamayı bilmem, ama duyduğum zaman da
yerimde duramam.
Âdeta sihirli bir müziktir, sadece yürekte hissetmek gerek.
İçinde Karadeniz'in sert dalgaları vardır, Sis dağının sarp kayalıkları.
Adım adım tırmanırsınız, yükselirsin gökyüzüne.
Sonra kadın erkek eli buluşur...
Hep beraber açılırlar deryaya; dostça, kardeşçesine.
Ah Zantara ahhh!
Neler öğrettin bana?

Oysa etiketim öğretmen, ama gerçek öğretici hayatın ta kendisi.
En yüce laboratuvar.
Altın tepside sunduğunu alırsan sınıfı geçersin...
Tersi olursa, hayat öper müsait yerinden!
Nerde kalmıştık dostlar?
Evet, horonda.
Zaman zaman sosyal medyada halayların en güzeli paylaşılıyor...
İçinde insan sevgisi, dayanışmanın dorukları.
Coşku sel olmuş, hayâl dünyasındayım.
Ancak rüyamda görürüm..
Fındık bahçelerinden fışkıran altın yürekler denize akıyor.
Görele'nin yemyeşil vadilerinden sesler yükseliyor...
Şenel'in, Şadi'nin, Kemal'in kemençelerinden.
Derelerin çağıltısı eşlik ediyor, nağmelerin benzeri yok.
Horonlardan taşan yıldızlar semadaki yerini alıp
bulutlarla dansların en güzelini sergiliyor.

Belki de benim yazdıklarım gençlik aşkı...
Zantara günlerine duyduğum hasret.
İnsanlıkla yoğrulmuş yüreğim, dostlara uzattığım göz yaşlarımla ıslanmış
yaşlı elim var.

Hiç yorum yok: