Bir zamanlar...

Macit CÜNÜNOĞLU

Çok değil, kırk bir yıl...
Bir zamanlar devrim sevdasıyla kürsülerdeydik.
Yetmişli yıllarda sosyalist mücadelenin başını DİSK çekiyordu.
550 bin üyesiyle âdeta siyasi partiydi.
Sınıf kavgası veriyordu.
İşçi eğitimleri aralıksız sürüyor, basın-yayın faaliyetleri
tüm ülkeyi kapsıyordu.
Önderlik ettiği 1 Mayıslar görkemli kitle gösterilerine
sahne oluyordu.
Ve kanlı 12 Eylül gecikmedi...
Aldığı kararların başında da DİSK'in kapatılması geliyordu.
Selâm olsun o günlere...
Şimdilerde fotoğraflara bakıp teselli buluyorum.

Yukarıdaki fotoğraf da Ankara Selim Sırrı Tarcan salonundan...
DİSK Temsilciler Meclisi toplantısı.
Yıl: 1978...
1 Mayıs hazırlıkları yapılıyor, atılacak sloganlar tespit ediliyor.
Ve o devrin ateşli fraksiyon tartışmaları...
Hiç unutmam, konuşmamı yaparken bir kısım işçiler yuhalıyor,
bir kısmı da çılgınca destekliyor.
Yuhalayanlar bize göre "goşist", biz de onlara göre "revizyonist"...
Bakar mısınız muhabbete...
Ülke faşizme sürükleniyor...
Biz de birbirimizi yemekle meşgulüz!
Tabii işkencehanelerde, mapuslarda hep beraberdik.
Dayanışma içinde geçinip gidiyorduk!
Tuhaf ama 12 Eylül zulmü bizleri dost yapmıştı...

Ya şimdi, dünden farklı mı?
Radikal sol partilerin sayısını bilemiyorum.
Hele ideolojik farklılıklarını...
Hiç anlamam, ayrıca merak da etmiyorum.
Çünkü 17 yıldır Reis'in saltanatı altında yaşıyoruz...
Hem de içimiz yana yana.
Karşısına ilk kez genç bir adam çıktı...
Yeri geliyor Kur'an'a sarılıyor, yeri geliyor bayrağa...
Soyadı da mücadeleye uygun...
İmamoğlu...
Ailecek destekliyoruz...
Kayınvalidem de sabah akşam dua ediyor;
"gazası mübarek olsun" diye...

Haydi hayırlısı, 24 Haziran sabahı inşallah gülen taraf
biz oluruz...
O kadar çok ihtiyacımız var ki.