 |
| Macit CÜNÜNOĞLU |
Uzun yıllardan sonra adam gibi adamdan duymak istediğim
lâfları duyuyorum.
Otobüsün üzerinde İmamoğlu var.
Konuşmuyor, âdeta coşuyor...
İnsanlık, aydınlık vaat ediyor.
Oh be!
Ne kadar da özlemişiz.
Şükürler olsun, on yedi yıl sonra bugünleri de gördük.
Devir teslim törenini iki üç kanal veriyor.
Anlı şanlı CNN, NTV ve devlet televizyonu TRT hasır altı.
Âdeta deve kuşunun ekrandaki izdüşümü.
Utanmıyorlar da...
Bir milyon kişi Saraçhane'de toplanmış...
Hiç mi haber değeri yok?
Oysa Saraylı yellense bütün kanallarda...
Yazıklar olsun!
Hâlbuki eşitlik, adalet, özgürlük çağımızda önemli.
Fransız Devrimi'nin modern dünyaya hediyesi.
Nasılsa biz nasiplenmemişiz.
Haksızlık etmeyelim, asker marifetiyle darbe bölümünü almışız...
Gerisi de tırışkadan hikâye.
Şimdi bir yıldız doğdu...
Adı Ekrem İmamoğlu, dört elle sarılıyoruz.
Ve ölümüne arkasındayız.
Oysa Ankara var, memleketin sahibi.
Tanrının yeryüzündeki gölgesi.
Astığı astık, kestiği kestik.
Korku imparatorluğunun biricik sultanı...
Hoşlanmadı, 23 Haziran'ı takvimden sildi.
Ayrıca "kara gün" olarak not düştü...
Başladı arpacık kumrusu gibi düşünmeye.
Ve içinden bir şarkı mırıldandı...
"Gitmek mi zor, kalmak mı?"
Hüngürt, ne zor durum?
Dinsizin hakkından imansız gelir diyemeyeceğim...
Genç adam sapına kadar dindar...
Ayrıca soyadıyla tescilli.
Bir Kur'an okuyor, Cüppeli'yi mezarında ters döndürür.
Sahi O yaşıyordu değil mi?
Heyecandan ne yazacağımı da şaşırdım.
Varsın olsun...
Ülkemde yeni bir sayfa açıldı...
Elbette tarih yeniden yazılacak.
Bu kez doğrunun, dürüstlüğün tarihi...
Her şey çok güzel olacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder