 |
| Macit CÜNÜNOĞLU |
İstanbul'u her yıl olduğu gibi sıcaklar bastı.
Zaten mevsimler de yolunu şaşırdı.
Ekolojik denge bozulmaya görsün, çivisi çıkar dünyanın.
Bu arada neler özlemiyor insan...
Örneğin benim favorim doğduğum topraklar, Amasya.
Yeşilırmak boyunda, selviler altında tatil yapmak.
Dört beş sene evvel bir büyüğümün bağ evinde misafir olmuştum.
Tadı damağımda kaldı.
Âdeta cenneti yaşadım.
Dalında kiraz, yanı başında vişne...
Narlar çiçek açmış, bekle beni diyor.
Kaysı, şeftali iştah kabartıyor, dokunsan düşecek.
İstanbul'un keşmekeşinden sonra masal diyarı.
Durgun akan ırmağın kenarında dingin geçen zaman.
Aklımda ne siyaset, ne sevgili.
Çok uzaklardan abimin hayâli...
"Artık bu solan bahçede bülbüllere yer yok..."
Hicaz makamından udunun davudî sesi.
Canım memleketim benim.
Ağırbaşlı, derviş kimliğinle kimleri bağrına basmadın ki...
Kaç uygarlık geçti üzerinden?
Hatırlar mısın Hititleri, Pontusluları, Bizanslıları,
Selçukluları, Osmanlıları?
Alevi isyanlarında başı çeken Baba İshak'ı, İlyas'ı...
Ve beni?
Cününoğullarından Mustafa'nın torunuyum.
Nenem Ümmü, babam Mehmet, anam Hava,
amcam Ahmet, halam Hacer...
Dayım faytoncu İskender...
Ve dağların kadar yüksektir ideallerim...
Karınca gibi yaşarım ama yüreğim ateş parçası.
Yaşlanmama rağmen aşktır hayatım...
Bunlardan biri de sensin canım Amasyam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder