Bu ülkede acı bitmez.
Hatırlarsınız, yıllar önce Kenan Doğulu söylemişti:
“Kurşun adres sormaz ki…”
Şarkı piyasaya 1994’te sürülmüş…
Aradan geçmiş yirmi yıl…
O gün de kurşun adres sormuyordu, bugün de!
Bir yıl önceki Gezi olayları hasat zamanıydı…
Tek tek biçtiler gençlerimizi…
Gözler çıkartıldı.
Kimi kurşunla öldü, kimi dayakla!
Hani bilinen lâf:
“Her sabah taze başlangıçtır.”
Nerdeee?
Her güne acıyla başladık…
Dayan dayanabilirsen!
Başbakan tuhaf konuşuyor…
Akla, izana, vicdana sığmayan değerlendirmeler.
Aslında o bir baba, bir dede…
Gel gör ki siyasî ihtiraslar kör etmiş gözlerini, kurutmuş beynini…
Sadece konuşuyor…
Ucu ormana açık; kim alınır, kim üzülür, kim yaralanır, kim kızar…
Umurunda değil.
Bilemiyorum, yüzde elli oy'un olağan izdüşümü müdür?
Hâlbuki rahmetli Menderes yüzde 57’leri görmüştü…
Yıl: 1954
Bu kadar fütursuz muydu veya saldırgan mıydı?
Hiç sanmam.
Ancak bu, yirmi birinci yüzyılın seçilmiş kralı…
Kontrolsüz güç, gemi azıyı almış vaziyette kükrüyor, ezip geçiyor!
Evet, zor günler yaşıyor ülkemiz…
Gencecik insanlarımız yaprak gibi düşüyor toprağa…
Kurşun zalim, silah emir kulu, her cinayet faili meçhul…
Başbakan konuşuyor…
Müstehaktır dercesine faturayı Berkinlere kesiyor!
Üstelik teşvik ediyor güvenlik güçlerini…
Saldırın teröriste, saldırın Alevi’ye, saldırın gence…
Prim veriyor valiye, emniyete, Mit’e…
İzliyor halk; sessiz namuslu insanlar, biat etmeyen vicdanlılar…
Sarsılıyor, kızıyor, kinleniyor, ağlıyor, acılarını yüreğine gömüyor…
Ancak nereye kadar?
Aslında bıktık, yorgun düştük…
Ama yılmadık, umutsuzluğa kapılmadık…
Ancak biriken öfkemiz, bilenen hırsımız işe yaramadı…
Çünkü kutsal sandık yalancının hizmetinde!
Tekrar döndük başa…
Acılar ülkesinde yaşıyoruz…
Katlanması zor, direnmek ayrı bir âlem…
Kûstahın normalleşmesi umutsuz vaka…
Tramvaydan indi bir kez…
Saldırıyor insanlık onuruna…
Onursuzca!
Ne köylü farkında, ne işçi…
Haydi hayırlısı TÜRKİYE!..
Sözün bittiği yerdeyiz!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder