bir şair vardı, öğretmen

30 Mayıs 2014

Artık İnsanım




Su gibi akıp geçen zaman...
İki yıl öncesinden.
Macit Cününoğlu
Karanlığı, kaosu geride bırakarak...
Umudumuzu, sevincimizi taşıyor Ada vapurları...
Siz de katılın...
Sait Faik, Hüseyin Rahmi, Yesari Asım, Melih Cevdet...
Hepsi ordalar...
Koşun koşun, sevda ile, aşk ile...
Gün kucaklaşma anıdır.


Artık İnsanım

İnsan yaşlandıkça daha mı duygusal oluyor ne…
Dikkat ettim, son yıllarda okuduğum şiirler, dinlediğim şarkılar
daha fazla dokunuyor yüreğime, gönül tellerime…
Sık sık nemleniyor gözlerim…
Nedendir bilinmez, ağlamaya yakın duruyor…
İçim kabarıyor, nefes almakta zorlanıyorum…
Eskilerin deyimiyle “yufka yürekli” olup çıktım!

Bu durum da aslında fena değil…
Dile kolay, yüzyıllardır kaskatı yaşa, öz benliğini önemseme…
Ego denilen yeni yetme fırlamayı ciddiye alma…
Varsa yoksa siyaset; “Tek yol devrim”, “Kurtuluşa kadar savaş”
Hepsi bir yere kadar.
Ayrıca dönüyor dünya, hem de büyük bir hızla…
Ömür dediğin nedir ki, okyanusta bir damla, gökyüzünde bir yıldız…
Fark ettim kusurlarımı, zaaflarımı…
Şimdi koşuyorum…
Sevgiye, güzele, aşka…
Ağlamak iyi geliyor, boşalıyor içim dışım…
Kocamış olsam da artık insanım!

M.C.

.

Hiç yorum yok: