“1 Mayıs… 1 Mayıs…
İşçinin emekçinin bayramı…”
Dermişiz bir zamanlar.
meydanlara çıktık.
Öncü örgüt DİSK, adres Taksim.
Ve peşinden 77 kanlı 1 Mayıs.
34 yoldaşımızı yitirdik, işçi sınıfına karşı düzenlenen en büyük provokasyon.
Kitleler asla yılgınlığa düşmedi, korkusuzca 78’de yine meydanlardaydı…
Ve 79, bu kez sıkıyönetim yasağı…
Ver elini İzmir, gelenek bütün coşkusuyla sürdü…
Ta ki uğursuz 12 Eylül tepemize çökene kadar.
Sonrası malûm, karanlık ve de kanlı devirler.
Ve geldik mi bugünlere, ilk çeyreği bitmek üzere olan 21. Yüzyıla.
Marks amcamın arzusu maalesef gerçekleşmedi, yani dünya işçileri birleşemedi.
Aksine uluslararası düzeyde sermaye birleşti, küreselleşti.
Âdeta oksijen gibi gezegeni sarıp sarmaladı.
Ve işçi sınıfı örgütsüz, mücadele gücünü yitirmiş, rotası sapmış tekne
gibi engin denizlerde çırpınıp duruyor.
Siyasi tercihlerine gelince, nerede yoksulluk var, orada milliyetçi-dinci
partilerin egemenliği…
Nerede refah, orada da aydınlık dünya görüşleri hakim.
Tuhaf ama, maalesef acı gerçekler böyle.
Yine de 1 Mayıs ruhu gönüllerde yaşıyor.
Biraz buruk olsa da yürekler güneş ışınlarıyla bir kez daha ısınıyor.
İçimizde hâlâ sönmeyen ateşler var…
Sevdalar canlı, aşklar yaşama sevinci dolu…
Gökyüzü masmavi, martılar yine bulutlara doğru kanat çırpıyor.
Tabii yaşlar ilerlemiş, geride kalan koskoca mazi.
Birer birer eksilmeler sonucu açılan derin yaralar.
Yaşama yeni katılan torunlar, torbalar…
Artık gelecek kaygısı yok, gidilecek adres belli.
Bekleme salonunda kalan ömrümüzü neşeyle tamamlıyoruz.
Günlük siyasetten, seçim atmosferinden uzak durmak ruh sağlığıma
iyi geliyor.
En azından beyinsel seviyemi yüksekte tutmayı başarıyorum.
Yoksa iktidar tayfası baştan sona klinik vaka…
Özellikle kullandıkları dii insanı çileden çıkartıyor.
Ben de bulaşmıyorum duymuyorum, çevresinden dolaşıyorum.
Evet, bugün 1 Mayıs…
İşçinin emekçinin, bayramı.
Bir kez daha kutlu olsun.
Geleceğimiz aydınlık, güneşli olsun.
Giderayak bir kuple demokrasi, adalet ve hukuk görelim.
Eşitlikten, sosyal adaletten çoktan vazgeçtim…
Sadece modern köle düzeninde düşünsel özgürlük, ifade hürriyeti istiyorum.
Ve yeni nesiller bu güzel topraklarda barış içinde doyasıya gülsünler…
Gözlerinden tek damla gözyaşı dökülmesin…
Mutlulukla koşsunlar yarınlara.
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder