Batan gemide tartışma yapılmaz derler.
Doğrudur, yine de kaptanın kulağını çekmek isterim.
Çünkü çok yanlış yaptı, belki de çevresi böyle bir sonucu doğurdu.
Onun yerine İstanbul başarısı kanıtlanmış Ekrem İmamoğlu
daha doğru tercih olurdu.
Ayrıca Erdoğan için Kılıçdaroğlu kolay lokma oldu.
Adam cepheden saldırıyor, edep terbiye kurallarını göz ardı ederek
sürekli bel altı vuruşları yapıyor.
Bizimki de savunmada, gelen salvoları geçiştirmeye çalışıyor.
Ama nereye kadar?
Şaşkın ördek misali sarılacak can simidi arıyor.
O kadar ki tescilli ırkçı Sinan Oğan’dan medet umuyor.
Halbuki Sadullah Ergin vakasını yaşadı, Çankaya gibi bir
yerden listeye koyarak seçmeninin gönlünü kırdı.
Bu arada bol kepçe dağıttığı milletvekillerinin neticesini
hesap edemedi.
Sandı ki meclis çoğunluğu kesin kazanılacak.
Tablo ortada, yüz küsur elemanla yasama görevini yerine
getir bakalım…
Mümkün mü?
Zaten yaptığı ittifaka da başından beri sıcak bakmadım.
Bir kere AKP artığı partilerle, Sivas katliamının sorumlularıyla
masaya oturmam, aynı şekildi Akşener’le de…
Doksanlı yılların faili meçhul cinayetlerinde içişleri bakanı
olan hanımefendiyle…
O nedenle tek başıma seçimlere girip paşa paşa % 25 oyumu cebime koyarım.
Kaç milletvekilliğine tekabül ediyorsa parlamentodaki yerimi alıp
şerefli muhalefet görevime kaldığım yerden devam ederim.
Peki düşüncelerimi bu saatte yazmak ne kadar doğru?
İnanın bende bilmiyorum, ancak ister hissiyat deyin ister iç ses,
derdim sadece tarihe not düşmek.
Çünkü hayatımız mevcut sorunları, çarpıklıkları içimize
atarak geçti, madem çağımız samimi duyguların ifadesine
imkan veriyor…
O nedenle klavyemin başına geçip başlıyorum gözlemlerimi aktarmaya…
Elbette kızan, eleştiren arkadaşlarım da olacaktır…
Hepsine saygı duyarım, ancak adam gibi yenilmenin keyfini
bir kez daha yaşamak istiyorum.
Hatırlıyorum da gençlik yıllarımda dağa taşa “umudumuz Ecevit”
diye yazardım, ya şimdi…
Sorarım size, Kemal bey umut mu?
Veya “Millet ittifakı”ndan bir numara çıkar mı?
Kendi adıma ben inanmıyorum, ayrıca bay RTE bu topluma
ne kadar kötülük yaptıysa, insanların umutlarını çalarak
ve millet adını kullanarak iyimserliğimizi körelten bir
Kemal beyle karşı karşıyayız.
Ben affetmiyorum, mesele oy meselesi değil…
Sandığa yine gidip mührü basarız…
Ama kaderimizin içine tükürerek isyan duygularımı beslerim…
Ki yarınlarda güneşin doğacağını bilirim…
İşte o zaman ortada ne Tayyip ne de Kemal olacaktır…
Yepyeni ufuklara yelken açan torunlarım oy kullanacaktır.
Nokta!
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder