Güneşin battığı vakitteyim.
Udum elimde, kadehim yanımda.
Zamanın içinde yolculuğa başladım.
Hepsi birer başyapıt, çaldıkça mutlu oluyorum.
Müthiş eserler, öylesi güçlü besteleri yapmak için illâki
âşık olmak lâzım.
Zaten Usta âşk için yaratılmış gönül insanı.
Belki de bestekârımızı bu nedenle çok seviyorum.
Şarklıları yorgun ruhuma iyi geliyor.
Bir de O’nun bestelerini yorumladıkça hayâl dünyamın
sınırları genişliyor…
Ve hatıralar gözlerimin önüne seriliyor.
Tahmin edeceğiniz gibi uzanıyorum doğduğum topraklara…
Amasya’ya, soluğu Mahzen restoranda alıyorum.
Muhacirlerden Selim amcanın çocukları işletiyorlar.
Hâlâ ordalar mı, bilmiyorum…
Ancak çakır gözlerinin enerjisi meyhaneye kesinlikle sinmiştir.
Gidenler bilir, bu tür mekânlar tek tekçi yeridir.
Mezeler sınırlı, hesaplar namuslu…
Birkaç duble içerek epeyce güzelleşirsiniz.
Bir de aşina bir yüze veya bir dostunuza denk gelirseniz…
Değmeyin keyfinize, masa sohbetle zenginleşip duygular
neşeden bulutlar arasında dolaşır.
Gençlik yıllarımda, rahmetli ağabeyimle Mahzen’de
az eğlenmemiştik.
Meyhane bodrum katında ama müşterilerin profili renkliydi.
Yoksuldan varsıla kadar her gelir grubundan vatandaş
kadim kadrodaydı.
Zaman zaman âdeta yoklama yapılır, uzun süredir gelmeyenlerin
akıbeti merak edilirdi.
Ve derhal GBT’si alınır, sağlığından emin olduktan sonra
kadehler O’nun şerefine kaldırılırdı.
Gördünüz mü bir devrin samimiyetini?
Günümüzde esamesi okunmayan dostluklar…
Hele hele de meyhane yoldaşlığı…
O denli kıymetliydi ki, şairin dediği gibi herkes rakı şişesinde
balık olmuştu.
Düşünceler okyanus kadar derin, hülyalar ırmağın suyu gibi yeşil…
Sohbetin sonlarına doğru dumanlı dünyalara Yeşilırmak seslenirdi…
“Çabuk gelin, mehtap yerini aldı, şavkı yüreğimde”…
Çakır keyif bedenler, aynalı kavak gibi sallanarak meşklerine
devam ederken meyhanenin menfezlerinden uğultulu bir şarkı
gecenin sessizliğine karışırdı…
Yine Selahattin Pınar’dan, yine hüzzam makamından:
“Ağla Çeşmim Eski Lezzet Kalmamış Peymanede
Nerde Saki Ehl-i Dil Yok Meclisi Meyhanede
Ey Gönül Alem Değişmiş Gayrı Feryad Eyleme
Dinlemez Devran Sağırdır Neş’e Vü Efganede
Nerde Saki Ehl-i Dil Yok Meclisi Meyhanede.”
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder