“Yeni Dünya Düzeni” hayatımıza neler sokmadı ki?
“Anneler günü”, bugün de “Babalar günü”…
Benimseyip alıştık, sanki bayram günleri gibi
iple çeker olduk.
Yalnızlık çağında da fena olmuyor hani, gözlerimiz
kapıda evlat bekliyoruz.
Tabii hazin bir durum ama yaşamın gerçekleri
ağır basıyor.
Gençler zamanın esiri olmuşlar, çoluk çocuğa karışıp
yarınlarını örgütlemeye çalışıyorlar.
Geçmişin değerleri çoktan terk edilmiş, popüler
kültürün âdeta oyuncağına dönüşmüşler…
Hay huyla sonsuzluğa koşuyorlar.
Peki bu hız niye, es vermeden durup dinlenmeden
ipi göğüsleme çabası…
Sanatsız, duygusuz telefona endeksli hayatlar.
Hiç bana göre işler değil.
Önce baba evlat ilişkisi gerçek bir dostluğa dayanmalı.
Yıl içerisinde felekten çalınan günlerin sayısı sınırlı olmamalı.
Kurulan masalar aşk, şiir, müzikle zenginleşmeli.
Elbette bir kuple siyaset de olabilir ama asla abartmadan.
Tabii bunlar benim düşüncelerim.
Yemişim Analar, Babalar, Dedeler gününü.
Aslolan gönül yoldaşlığıdır.
Ayrıca yaş farkının ne önemi var.
Ne demiş büyüklerimiz: “Akıl yaşta değil, baştadır.”
Bu nedenle asıl mesele hayata aynı pencereden
bakmayı becerebilmektir.
O zaman evlatlarla sevgiyi yudumlarsınız doya doya.
Bir de yaşlılık sendromu var.
Çağa ayak uyduramazsanız hakikaten başa bela.
Başlarsınız sürekli hastalık konuşup şikâyet etmeye.
Halbuki Candan Erçetin şarkısında diyor ki,
“Ölümden başkası yalan…”
İşte yaşam sevincini destekleyen sihirli formül.
Boş ver ölümü, cenneti cehennemi…
Dört elle sarılmak lâzım hayata, sevgiyle yoğrulmalı insan…
En azından dertleri paralel geçip sevdanın büyülü
dünyasına teslim olmalı.
Özgürce, gülümseyen yüzlerle, ışıldayan gözlerle.
İnanın hayat insanı mahcup etmez, ne ekerseniz onu biçersiniz.
Tecrübeyle de sabittir.
Yıllarca sevdalar ektim, aşk topladım…
Notalar ektim, şarkılar topladım…
Dostluk ektim, okyanuslara karıştım…
Yudum yudum memleket topladım.
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder