FOTO-DEĞİŞİM

 

Başlığı özellikle koydum, fotoğraf sevdam malûm.
Zaten sayfamızın çıkış noktası da belli, önce fotoğraf.
Ara sıra da araya anılar, yorumlar serpiştiriyorum.
Fena olmuyor hani, bugüne kadar da iyi gitti.
Ancak Amasya küçük bir kent olduğu için görsel malzeme
bakımından bir türlü ırmak boyundan kurtulamıyoruz.
Oysa altı ilçe ve onlarca köy var.
Lakin açılan pek çok sayfa şahıs fotoğraflarıyla dolu.
Örneğin Taşova’nın veya Göynücek’in bir köyünü düşünün.
Köyün adını taşıyan sayfa açılmış…
Fakat köyün tek bir fotoğrafı bile yok.
Tamamı özel yaşama ait kareler.
Hâl böyle olunca görsel zenginliğe ve çeşitliliğe
yeteri kadar ulaşılamıyor.
Yine güzeller güzeli Boraboy.
En az on sayfası var.
Gel gör ki yeryüzü cennetinin fotoğraflarını ara ki bulasın.
Varsa yoksa semaver başında aile boyu fotoğraflar.
Bir de Amasya siteleri var ki, tek kelimeyle allahlık Ali bey.
Deniz manzaraları mı ararsınız, zenci çocuklar mı…
Hepsi mevcut, hatta konu sıkıntısından olsa gerek
çokça paylaşılmış fıkra şablonlarını yayınlayanlar bile var.

Neyse, asıl değinmek istediğim mevzu “değişim”…
Son zamanlarda sıkça duyduğumuz kavram.
Tabii günlük yaşamımızda bir yığın alanda değişim gerçekleşti.
Siyaset hariç olumlu veya olumsuz müthiş dönüşümlere
tanık olduk.
Bunlardan biri de fotoğraf.
Sektör konvansiyonel tekniği terk edip dijital dünyaya zıpladı.
Elbette artıları eksileri var…
Lâkin sonsuz ufuklar açtığı da kesin.
Özellikle kameraların cep telefonuna girmesiyle selfi dahil
fotoğraf hayatımızın ayrılmaz bir parçası oldu.
Artık her anımızı tespit edip arşiv kayıtlarına postaladık.
Lakin kalite, işte orası tartışılır.
Belki de narsist özelliklerimiz ön plâna çıktığı için çekilen
her bir kare de biz varız.
Üstelik abartılı biçimde, arkada nefis manzara…
Yine de kafamız elimiz kolumuz orada!
Ve bizsiz hemen hemen hiçbir enstantane yok.
İllâki poz vereceğiz!
Dolayısıyla anonim fotoğraf anlayışı gelişmiyor,
yüksek egoların tatmin aracına dönüşüyor.
Hâl böyle olunca ara ki kent, kasaba, köy manzarası bulasın.
Bu durum fark edilir mi?
Hiç sanmam, nasıl ki sayın Kılıçdaroğlu 13 yıldır,
(yazıyla da on üç) aynı koltukta poz veriyor…
Halkımız da binlerce kez poz verip albümüne koyuyor.
Geziyor da, ama Boraboy’un, yaşadığı kentin, ilçenin, köyün
fotoğrafı yok…
Varsa yoksa kına gecesi, düğün alayı, hacı hoca asker uğurlaması…
Geriye de boş çuval hesabı hayatlar kalıyor…
Zaten kimin umurunda dünya!

Macit CÜNÜNOĞLU