Otuz beş sene önce bugün bir kızım oldu.
Adı: Onur Sıla
İki torun verdi bana, Su ile Nehir...
Ve ben Cahit Sıtkı’ya uzanmışım, “35 yaştan” mısralar mırıldanıyorum...
“Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.”
Günlerden 15 Kasım 1979, bir kaza, Haydarpaşa açıklarında...
Çarpışan iki gemi, patlayan tanker...
Independenta, 43 cana mezar oluyor Marmara.
Hemen ertesi günü, Fatih semtinde öğrencilerinin gözleri önünde
bir öğretmen vuruluyor, tarih 16 Kasım 1979, adı: Talip Öztürk...
Eğitim hareketinin önderlerinden, özü sözü bir yiğit adam...
O’nu da andık üç gün önce, mezarı başında...
Aradan geçmiş otuz beş yıl...
Durulmuyor ortalık, ülke hızla 12 Eylül faşizmine yol alıyor...
19 Kasım 1979, eski milletvekili İlhan Darendelioğlu indiriliyor
evinin önünde...
Kötü günler, acı günler, kanlı günler...
Ocaklar sönüyor birer birer.
Yaşananlar tam bir felâket!
Evet, bugün kızımın doğum günü...
O’nu ve torunlarımı nasıl bir gelecek bekliyor?
Merak etmeden duramıyor insan...
Gidişat karanlığa, ülke sorunları dev gibi...
Hele torunlarımın, Su ile Nehir’in başına özgürlük kelepçesi vurulmak istenirse...
TÜRBAN...
Nasıl dayanır yüreğim?
Neyse, kötü şeyler gelmesin aklıma...
İyi düşün, iyi şeyler olsun hayatta...
İyi ki doğdun canım kızım Onur Sıla...
İyi ki varsın...
Yoldaşım, arkadaşım, dostum...
Sen benim gururumsun.
.
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder