Üç çocuk beş çocuk derken iş geldi ahlâka dayandı.
Ne memleketiz ama…
Yirmi birinci yüzyılda kuşatılmış gençlik yaratma çabası içine girdik.
Üstelik devlet marifetiyle!
Bir kez daha aferin sultanımıza, kuyuya taş atan deliyi solladı…
Ve topa girmeyen kalmadı, Avrupa Birliği dâhil.
İşte gerçek devlet adamlığı…
Yaşamın her alanında, ama her alanında nefesi ensemizde…
İçkimizde, uçkurumuzda, beynimizde, ahlâkımızda…
Yürü git, kim tutar seni?
Fakat -lâf aramızda- ne gençliğimiz varmış?
Yetkilileri dinleyince insan ürküyor!
Mevzuu flörtün, el ele tutuşmanın, sevişmenin ötesinde.
Uyuşturucu, terör, kaçakçılık, kalpazanlık ve yeryüzünde bilinen tüm suçlar…
Gençliğimizin yaşam biçimiymiş de haberimiz yokmuş!
Ah Gezi ah!..
Sen yok musun?
İçimizdeki tüm fenalıkları, münafıklıkları dışarı vurdun!
Öyleyse sultanımızın tepe tepe kullanması normaldir.
Siz misiniz İmam Hatiplere direnen…
Güzel insanlar yetiştiren meslek okulları…
İnanın dünyada gerisi yalan!
Ahlâk, selamet, fazilet, refah, saadet, adalet orda…
Pırıl pırıl imamlar ordusu!
Devletin tüm kadrolarına yerleştir…
El pençe durur askerî vesayet, kaldırılır laiklik, yıkılır cumhuriyet!
Evet, sultanımızın reçeteleri uygulanıp tavsiyeleri tutulursa…
Şairin dediği gibi “güzel günler göreceğiz çocuklar”…
Herkesin ruhu ihvan, kılavuzu Kur’an, bıyıklar badem…
Patlatalım şiiri; “Camiler kışlamız/Müminler asker”…
Savulun geliyor imanlı gençlik; kalpler nurlu, ellerde pala…
Dağılın lan!
Farkında mısınız, yüce sultanımız sayesinde yeni bir çağ başlıyor memlekette…
Duyduğuma göre binlerce ahlâk zaptiyesi alınacakmış devlete…
Ohhh, ne güzel!
Evlâtlarımı kaybettim, en azından torunlarım nurlu günlerde yetişecek.
Fakat ben göremeyeceğim…
Tanrıyla cehennemde sohbet ederken el sallayacağım sultana…
Davetiye göndereceğim, tez zamanda yanıma gel!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder