Dostumun ardından...

Ahmet Salih Altunkuş

Birer birer eksiliyoruz...
Dün Ahmet’in (Salih Altunkuş) ölüm haberini aldım...
Epeydir yaşam savaşı veriyordu...
Zaman zaman görüşür sağlık durumu hakkında bilgi alırdım...
Olmadı işte...
Yenik düştü...
Bir zarif adam, bilge kişilik, öğretmen...
Ve genç, altmış iki yaşında...
Ah dünya, adaletin var mı?
Onca lüzumsuz yaratık ortalıkta dolaşırken!

Ahmet’in uzunca bir süre önce kalbi teklemişti...
Aynı zamanda “Koah”la başı beladaydı...
Ne de olsa sıkı bir sigara içicisiydi...
Kalktı, Ankara’nın yolunu tuttu...
Hastane turları falan derken özel bir kurum hocamızı gözüne kestirip
bıçağın altına yatırdı...
İşte ne olduysa ondan sonra oldu.
Dediğine göre ameliyatlık hasta değildi, para için kesip biçmişlerdi!
Olur mu olur...
Aynı şekilde yeğenim elli iki yaşında gitti...
O da özel bir hastanenin kurbanı oldu...
Ah bu vahşi düzen, iflah olmaz para hırsı...
Ne Hipokrat yemini tanır ne insanlık...
Bir hiç uğruna giden gider...
Geriye acılı aileler kalır...
Kısaca ateş düştüğü yeri yakar!

Ahmet iyi bir insandı, duyguluydu...
Okul arkadaşım, hemşerimdi.
Ne vakit evlenmiş; kocaman evlatları vardı...
Çok başarılı.
Ve yüzlerce, binlerce öğrenci...
Amasya, Merzifon’da yıllarca süren öğretmenlik görevi...
Ve dün kapanan parantez.

Son yolculuk Kara Mustafa Paşa camiinden...
Hâlbuki gelebilseydi Burgaz’a gidecektik...
Sözleşmiştik...
Sait Faik onu bekliyordu...
Nesli tükenen insan yüreğini sarıp sarmalamak için...
Ahmet’i çok özleyeceğiz...
Kibar, centilmen arkadaşım benim...
Ya ışıl ışıl bakan o gözler...
Kader mi diyelim, alın yazısı mı?
Artık Ahmet’siz bu dünya...
Sabretmeyi, dayanmayı birer birer eksilerek öğreneceğiz...
Ruhu şad olsun dostumun, nurlar içinde yatsın...
Ve tanrı dualarımı lütfen ciddiye alsın...
Yoksa tiz zamanda gelirim oraya!

Macit CÜNÜNOĞLU

.