Açılım açılım üstüne...
Bakalım bu işin sonu neye varacak?
Aslında sorunun cevabını biliyorum ama bütün mesele halka anlatmak...
“Etmeyin, eylemeyin; kanmayın bu madrabazlara...
Açıldıkları falan yok, bütün dertleri göz boyamak!” deseniz de;
şimdilik dinleyen yok, belki ilerde.
Evet, alevi meselesine gelmeden önce kısaca laik devlet, seküler toplum
anlayışına bir bakalım...
Ki konu derinliğine anlaşılsın, tarifler yerli yerine otursun.
Bir: Laik birey olmaz, laik devlet olur.
İki: Seküler devlet olmaz, seküler hayat olur.
Yani laiklikle sekülerlik aynı şey değil...
Biri evrensel bakış, diğeri modern hayat tarzıdır.
Buraya kadar anlaştıysak devam edelim...
Alevi canlarım ne istiyor?
Öncelikle Cem Evi...
Neden?
Neden olacak canım; ibadet etmek, ikincisi cenaze kaldırmak için...
Hımmm!
Üzerinde kafa yormaya değer, bin düşünüp bin tartışalım...
Tabii empati yeteneğimizi harekete geçirerek.
Yanılmıyorsam ülkemizde 80 bin civarında cami var...
Diyanet öyle diyor, ayrıca fazlalığından da şikâyet ediyor.
Ancak sultanımız dinler mi...
Hiç cemaati olmayacak Çamlıca’ya bile cami konduruyor...
Vatandaşı da Mecidiyeköy’den teleferikle taşıyacakmış...
Bak şu işe?
Neyse, olur mu olur...
İçmeye ayranı olmayan toplumlarda saraylar da olur...
Cemaatsiz cami de...
Maksat dindarlık yücelsin, şanımız yürüsün!
Eee, ya Cem Evi?
Anasını satayım, oldu olacak; 80 bin de Cem Evi olsun...
Kim tutar alevinin elini...
İsterlerse ülkenin dört bir tarafına en kralını yapar...
Zaten Türk-Kürt diye bölündük...
Bir de Laik-Anti Laik...
Şimdi de Alevi-Sunni...
Neden olmasın?
Yakışır bu topluma...
Madem özgürlükler çağındayız...
Madem etnisiteye, inançlara dair kimlikler ön plâna çıkacak...
Koyverin gitsin...
İsteyen istediği gibi yaşasın!..
Peki, ya ben...
Sahi n’olacağım?
Kim miyim?
Açık yüreklilikle cevaplayayım...
Derdim insan olmak, bu uğurda ölene kadar çalışmak...
Yalansız dolansız, vicdan sahibi olarak...
Alın terinin değerini bilmek, yaratana üretene saygı duymak...
Ve onun kavgasını vermek...
Hepsi bu kadar!
O nedenledir ki işim olmaz camiyle cem eviyle kiliseyle...
Tek derdim emekten yana birleşmek...
Böyle gördüm, böyle ders aldım hayattan...
Yaş altmış beş...
Kalan ömür neyse...
İnsanlık onuru için harcayacağıma...
Yüksek huzurlarınızda söz veririm...
Bilmem anlatabildim mi?
Sürç-i lisan ettiysem de şimdiden affola...
Bu hayat böyle gelmiş, böyle gitmez!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder