Pınardan Nur'a Yolculuk...

"Bir bahar akşamı rastladım size

Todorinin yeri-Kalamış

Sevinçli bir telaş içindeydiniz
Derinden bakınca gözlerinize
Neden başınızı öne eğdiniz


İçimde uyanan eski bir arzu
Dedi ki yıllardır aradığım bu
Şimdi soruyorum büküp boynumu
Daha önceleri neredeydiniz"
 




Ne zaman Selahattin Pınar şarkıları duysam
içimi derin bir hüzün kaplar.
Madem mevsim sonbahar, hazan aylarındayız…
Kalamışsız, Todorisiz Kalkedon olur mu?


6 Şubat 1960’da yitirdik büyük ustayı…
Üstelik rakı masasında, Todorinin meyhanesinde…
Rastlantı bu ya, babam M.C.’de bir hafta sonra ölmüştü
Amasya’da, elli dokuzunda!

Udî ûstâdın bestelerinin bir hayranı da M.Kemal’di…

Şöhretli Afife Jale’yle evliydi… Çok çekti…
“Nereden sevdim o zalim kadını…” diyecek kadar
derdini ummana döktü, haykırdı sessizce kadehler eşliğinde!

Şarkılarının büyük bölümünü ona adadı…

Ölümsüz eserlerini üretirken adeta yaşadı, nota oldu, ezgi oldu…
Sol anahtarı oldu, koma oldu ve yüreği sustu Kalamış’ta.

Dün çok eski bir dostumla sohbet ettim sanal ortamda…

Söz iyimserlikten, dayanıklılıktan, mutluluktan, müzikten, Osho amcadan açıldı…

O muhabbet aklıma düşürdü Selahattin Pınar’ı…

Rastlantı bu ya, geçen hafta Todorinin yerindeydim…
Yukarıdaki fotoğrafı çektim, şerefine dedim gönüllerimizin pınarına…

Ve bir kez daha inandım; iyi ki sanat var…

Özellikle musîki, sevinçle umutla gülümseyen yüreklere öyle iyi geliyor ki…

Evet, yola çıkmalıyım… Adalara doğru…

Hava yağmurlu ama Sait Faik, Hüseyin Rahmi, Yesârî Asım beni bekliyor…
“Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır…” şarkısını mırıldanarak…
Belki dönüşte uğrarım Pınar'ın masasına, illâ ki ruhu ordadır...
İki tek parlatır, selâmlar gönderirim nurlu yarınlara.