Çok kutuplu bir dünyadan geliyoruz.
Sert ve acımasız.
Altmışlı yıllarda öğretmen okulundayım.
Sağcılık solculuk yeni yeni filizlenmeye başlamış...
Doğal olarak bazı hocalarımız solcu bazıları da sağcı.
Tabii idare mevcut iktidara bağlı olarak sağcıların elinde.
Ve sürgünler...
Keskin solcu öğretmenleri okullarda barındırmıyorlar.
Dertleri bizar edip yıldırmak.
Basıyorlar tayini...
Elbette gitmesi yerleşmesi zor bölgelere.
Hele bir meslek dersleri hocamız vardı...
Yeni evli, kundakta bebeği...
Köroğlu dağlarının en tepesindeki kasabaya atamışlar...
Maksat sürünsün!
Hâl böyle olunca çoğunluğu yoksul halk çocuklarından oluşan
öğretmen okulları Köy Enstitüleri geleneğini bir ölçüde sürdürdü.
M. Kemal sevgisiyle donanmış, aydınlık gençlerin yetiştirildiği kurumlar...
Ve idealist.
Tabii öğretmenlik ciddi meslek...
Toplumların geleceğini belirliyor.
Ayrıca boşuna mı RTE Bey İmam Hatip diye yırtınıyor...
O da biliyor ki eğitime verilecek yön ve yatırım yarınlarımızı tayin edecek...
Milliyetçi, mukaddesatçı toplum.
Maalesef başarıyor da!
Yoksa yüzde 49,5'a bu kadar kolay ulaşamazdı.
Fakat öğretmenlik mesleğinin çürüyüp dejenere olduğuna inananlardanım.
Gerekçesi tüketim toplumunun dişlisi hâline gelmek...
Konformist hayat özlemleri, çoluk çocuk gailesi...
Hepsi birleşince ortaya yoz bir manzara çıkıyor.
Alt yapısı olmayan; sanattan estetikten bilimden uzak...
Sürekli ev ve lüx arabaların konuşulduğu platformlar...
Merak duygusu iğdiş edilmiş...
Empati kültürü sıfırlanmış...
Katı bir militarist duruş...
60 darbesinin özlemini çekmek...
Ve hepsinden önemlisi de vurdumduymaz yaşamak ve demokrasiyi
hafife almak...
Özetle tepeden bakmacı tavır...
Halktan kopuk, sınıflara hapsolmuş...
Çekilir nane değil!
Yine de genç nesillerden umutluyum...
En azından bizler gibi duygusal değil realistler.
Evet, benim kuşağım romantizme dayalı idealistti...
Şimdikiler ise dünyayı tanıyan, üstelik uyanık kalmayı becerebilen
özgürlük düşkünü gençler...
İyimser olmak için yeter de artar bile...
Ne güzel!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder