Ali Koç "Sorun kapitalizmde" deyince ister istemez
Marx Amcam gündeme oturdu.
İyi de oldu.
En azından sosyalizmi tekrar tartışma fırsatı doğdu.
Yoksa tümden unutulup gidecekti.
Düşünsenize, on dokuzunca yüzyılda vahşi kapitalizmin
panzehiri olarak ortaya çıkmış...
Marx ve Engels insanlık çaresiz kalmasın diye onca emek harcamışlar...
Belki ütopya, ama sınıfsız toplum yaratma umudu.
Ne güzel!
Hoş, Sovyetlerdeki uygulama teorinin içine etmiş olsa da,
yine de kazanımları göz önüne alındığında küçümsenecek boyutta değil.
Hele kadınları...
Gittim, gördüm...
Sanki cennetteyim!
Elbette asl'olan ekonomi.
Ev, eğitim, sağlık, elektrik, su, doğalgaz bedava...
Ama yetmiyor işte.
İnsanoğlu açgözlü, hele kapitalizme olan tutkunluğu...
Tüket, yüket; nereye kadar?
Tüm olumsuzluklara rağmen Marx Amcamı severim.
Yarattığı teori uğruna yıllarca mücadele ettim.
Madalya vermediler ama dünyalı olmayı öğrendim.
Aslında büyük kazanç.
Memleket sınırlarını aşmak...
Uhrevi öğretilerin etkisinden uzaklaşıp özgür yaşamak...
Bir de aklınızı kiraya vermekten vazgeçip düşünsel
bağımsızlığa kavuştuysanız...
Gelsin tatlı hayat!
Nitekim uzunca süredir bağımsızım.
Ama gerçek anlamda.
Serseri mayın misâli takılıyorum...
Kimsenin kayığına binmeden, kimsenin küreğini çekmeden.
Yüreğim sadece sanata, aşka teslim...
Siyaseten de azılı bir antikapitalistim.
Hâlâ emekten yanayım, eşitlik sevdalısıyım.
Ve hepsinden önemlisi mutlu ve huzurluyum.
Yalnızca genç ölümleri karşısında dağılıyorum...
Tetikte bekliyor gözyaşlarım...
Çünkü Marx'ın yoldaşıyım...
Ve insanım.
Bir de şuna inanıyorum...
Gün gelecek insanlık sosyalizmi yeniden keşfedecek.
Tabii proletarya diktatörlüğü saçmalıklarıyla değil...
Demokratik ilkeler çerçevesinde...
Hakkın, hukukun korunduğu değerlerle...
İnsan merkezli dünya...
Kimse bir adım önde değil...
Kardeşçe, dostça yaşamaktır dileğim.
Belki duyan olur, belki okuyan...
Zaten onun için yazıyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder