Ara Güler usta derdi ki, “fotoğraf sanat değildir.”
Ben de aynı görüşteyim, ancak Foto Ekrem’i tanıyana kadar.
Mesleğini doruklara taşıyan yetenek.
Öyle ki, O’nun objektifinden çıkan fotoğraflar âdeta sanat eseri.
İğne uçlu kalemiyle yaptığı rötuşlar hayranlık uyandırıyor.
Hayatın garip cilvesi işte, büyük ustanın yolu Amasya ile kesişiyor.
Kendi adına kurduğu stüdyo ile de kısa zamanda marka yaratıyor.
Ve teknolojinin fevkâlâde yetersiz olduğu o devirlerde gün ışığı ile
çektiği enstantaneler her ailenin duvarlarında gurur belgesi olarak
yerini alıyor.
Tabii altındaki imza: Foto Ekrem
Yalnız mesleğindeki başarıyla, ünlenmesiyle değil klas yaşam biçimiyle de
küçücük kentin en önemli simalarından biri olmayı başarıyor.
Bindiği Amerikan arabaları bugün bile aklımda.
Oysa çocuktum, ama O bir karakterdi, dikkat çeken, iz bırakan.
Ufku geniş, geleceği okuyan, giyim kuşamıyla tipik bir Cumhuriyet aydınıydı.
Tabii Yeşilırmak boyunca 57 model Chevrolet’iyle süzülürken
Amasyalılar O’nu meraklı gözlerle takip ederdi.
Oysa Amasya’da başka fotoğrafçılarda vardı, Foto Mari, Foto Abdullah gibi…
Ama Ekrem beyin işyeri müşterisini randevuyla ağırlayan başka bir dünyaydı.
Karşısında poz verirken bilirdiniz ki kameranın arkasında O var.
Hafif bir gülümsemeyle ve büyük bir ciddiyetle “çekiyorum” derdi.
Üzerinde birinci sınıf kumaştan yapılmış takım elbisesi,
uyumlu kravatı, daima cilalı ayakkabıları.
Çok merak ediyorum, o zarafette giyimine özen gösteren
kaç esnaf vardır Amasya’da?
Evet, Ekrem amcamız böyle bir kimlikti, işine saygı duyan,
geliştiren müstesna değer.
İyi ki aynı çağda yaşadım, iyi ki tanıdım.
Gözlem yapmayı seven benim gibi biri için büyük şans.
Çocukluk idollerim, kahramanlarım arasında Ekrem amcanın ayrı bir yeri vardır…
Dün oğlu Özden ağabeyle görüştüm…
Sımsıcak, samimi iletişim…
Ekrem amcadan derin izler taşıyan evlat, inanın çok mutlu oldum.
Ne diyelim, son söz olarak:
Nurlar içinde yat Ekrem amcam, ruhun şad olsun.
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder