Ama nerde?

Macit CÜNÜNOĞLU

Afrin harekatı başladı.
Adı "Zeytin dalı"...
Kulağa hoş geliyor, destekleyen de çok.
Savaş naraları atan atana.
Kan dökülecek, gencecik bedenler toprakla buluşacak.
Kınalı kuzularım benim.
Kim bilir anaların yüreği nasıl atar?
Evlât yitirmek kolay değildir.
İnsanoğlunun en büyük acısı.
Boş yere dememişler; "düşmanıma bile vermesin."
Fakat idrak eden o kadar az ki.
Ölümün soğuk yüzüne sığınarak siyaset yapılır mı?
Uzun zamandır Suriye mezarlık kokuyor.
Kurbanların kimliği fark etmez...
İster Türk, ister Kürt, ister Arap olsun...
Neticede insan.
Ancak savaşın şehveti ülke yöneticilerini kapladı mı...
Gözler kararır, yürekler taş kesilir.

Aslında zeytin ağaçları kesildi mi nasıl da üzülüyoruz.
Ama insan, özgürce yaşama hakkı olan varlık...
Yeri geliyor bir ağaç kadar değer taşımıyor.
Tabii savaşa giden yoksul halk çocukları...
Kirli politikaların değişmez malzemesi.

İçim yanıyor içim.
Özellikle savaşı destekleyen arkadaşlarımı gördükçe.
Vatan-Millet palavraları hiç bu kadar karşılık bulmamıştı.
Sanki top yekûn harekatın arkasındayız.
Bense gözü yaşlı anaların arkasında.
Yine de nafile bir temenni...
Kanla sulanmasın topraklar...
Barış rüzgârları essin bölgemizde...
Ama nerde?