Hasret

Macit CÜNÜNOĞLU

Yaşı atmıştan büyük Amasyalılar eski kentlerini özlüyorlar.
Nasıl özlemesinler ki , Yeşilırmak'ın çevresinde nice anılar.
Başı sonu belli, henüz Sinan Hamam'ı yıkılmamış...
Selağzı o devirlerde kocaman çarşı.
Şuayip usta, meyhaneler ve Petriç orada.
Oyuncakçı Şaban Vakıf Han'ın hemen yanı başında.
Komşusu amcaoğlum pastırmacı İsmail Cününoğlu.
Hey gidi günler.

Kaç kişi hatırlar?
Ancak yaşları yetmiş, seksen civarında olanlar.
Benim ise çocukluk yıllarım.
Evet, yazmak lâzım, özellikle Amasya'yı.
Mahalleleri, çarşıları, tarihi eserleri.
Örneğin Bakırcılar arası, o sokağın ne zenginliği vardı?
Demirciler, saraçlar, bilumum tamirciler...
Hepsi bir arada.
Semaverlerin en güzeli, âlemlerin en görkemlisi üretiliyordu.
Burmalı Minare Selçuklu şaheseri...
Avlusu yavukluların mekânı.
Tüm semti kucaklıyordu.

Tabii ben de doğduğum toprakları özlüyorum.
Ancak İstanbul sevdamız yok mu...
Âşkım benim, dünya başkentimiz...
Biz ayrılamayız.
Ama Amasya söz konusu olunca akan sular durur.
Ferhat oluruz, kadınlarımız Şirin.
Merak etmeyin, kayaları delmeyiz...
Yalnızca yüreğimiz yanar...
Gözlerimiz yaşlı...
Irmak boyunca sessizce ağlarız...
Eski Amasya hasretiyle!

Macit CÜNÜNOĞLU