Görüşmek üzere!

Macit CÜNÜNOĞLU

Yaşlılık zor şey.
Hele de paran yoksa.
Evlâtların eline bakmak ne kadar da acı.
Huzur evlerine düşen çok insan tanıdım.
Tabii evlerin iyisi de var, pespayesi de.
Ama gözlerden akan iki damla gözyaşı yok mu...
Alıp insanı bir yerlere götürüyor.
Duyguların esiri olmak bambaşka bir dünya.
Katlanması parça tesirli...
Özellikle yürek...
Dayanabilirsen dayan.

Hayat öyle bir enteresan ki...
Yeri geliyor analar babalar çekilmiyor.
Eskiler boş yere dememişler; "insan yükü ağırdır."
Aynen öyle.
Yaşlılar evlâtlara benzemiyor.
Koyuna kuyruğu fazla gelmezmiş.
Çocukların hayatında yolculuğumuza devam ediyoruz.
Tabii nereye kadar?
Keyifli "son nefes" herkese nasip olmaz.
Kimi ne bekliyor o da bilinmez.
Tanrıya fazla güvenmemek lâzım...
Bakarsınız umulmadık bir saatte karşınıza çıkar...
Yeter ki hazırlıklı olun ve de vicdanınız rahat olsun.
Bir de "huzurluyum" diyecek fırsatınız varsa...
Sizden şanslısı yoktur.

Evet, ömür böyle bir şey işte.
Mizan hesaplaşması.
Yani artı eksi.
Eğer hayattan alacaklı kalmadıysan mesele yok.
Yok, borcun çoksa...
Ruhuna Fatiha...
Başka dünyalarda görüşmek üzere.