 |
| Macit CÜNÜNOĞLU |
Bakmayın şikâyet ettiğime, yazı üretmek keyifli iş.
İnsan kendisini ifade etmeli.
Benim de yaptığım sonsuzluğa mesajlar göndermek.
Bazen okur sayısına bakıyorum, toplam 160 bin civarında.
Allah bereket versin, hiç de fena sayılmaz.
Ayrıca ben kimim ki?
Öncelikle yazar değilim.
Sadece dilimin döndüğünce hayatı yorumlamaya çalışıyorum.
Sağ olsun dostlar, onlar ilgi gösterdikçe minik egom tatmin oluyor.
Elbette mütevazı yaşamayı ilke edinmişiz.
Hava atmak bize yakışmaz.
Hele böbürlenmekle hiç işimiz olmaz.
Geldik gidiyoruz işte, yaşayacağımız ömür neyse...
Yaptığım geleceğe pırıltılar bırakmak.
Bazen işin içine torunları, evlâtları katıyorum...
Ama siyasi ceberrutlara dokunmaktan da geri durmuyorum.
Arada sırada da olsa temas gerek...
Tabii hayırlarla yad ederek(!)
Aslında gönül neler istiyor ki...
Sürekli edebiyat, müzik, tiyatro, resim...
Özetle sanatın her dalında gezinmek...
Bence âşkların en güzeli.
Ancak ülke ülke değil ki...
Haramilerin oyuncağı olmuş.
İnsanda ne moral kalıyor, ne yaşam sevinci.
Kararmış yüreklerimizle hayata tutunmaya çalışıyoruz...
Her şeye rağmen.
Sevgili dostlar farkındayım, gereksiz muhabbetimle kafanızı şişirdim.
Yazdıklarım biraz da reklâm kokuyor hani...
Ama ne yaparsanız, ben buyum işte.
Huzursuz yaşlı adayı ve meraklı.
Sadece öğrenme isteğimi besliyorum.
Kalan ömrümün en heyecanlı mezesi.
Elimde rakı bardağım, parmaklarımın arasında sigaram...
Evet sevgili yoldaşlarım...
İlerliyorum hayatın derinliklerinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder