İnadına

Macit CÜNÜNOĞLU

Yine akşam oldu.
Hasret yüreğimi bastı.
Anamız, babamız derken çoluk çocuklar...
Herkesi özlüyor insan.
Mezardaki yakınlarımız bizden fazla...
Olacak iş mi?
Demek ki yaşlandık.
Varsın olsun.
Hayat her şeye rağmen güzel ve yaşanmaya değer.
Elbette kalan ömrümüz neyse.

Bazen uzun yaşamanın sıkıntılarını yaşıyorum.
Hele de düşkünleri gördükçe.
Çevremde çok çaresiz insan var...
Kimileri huzur evinde, kimileri yapayalnız.
Birisini yakından tanıdım, eski millî eğitim müdürü.
Evlâtları tarafından terk edilmişliğin derin hüznünü yaşıyordu.
İçim acıdı.
Olacak iş değil ama ne yaparsınız hayatın gerçekleri.

Yine de bir yerlere tutunmak lâzım.
Özellikle çocuklar ve kardeşler.
Bir de torunlar varsa...
Doya doya yaşa.
Ayrıca dostlar unutulmasın...
Değerlisi kardeşten de öte.

Fakat yorgunuz...
Bu ülkede yaşamak gülümsemeyi unutturdu.
Kahrolası bir düzen...
Haramiden beter yöneticiler...
Şarkılara sığınarak geçiyor ömrümüz.
Şikayet etmiyoruz...
Kocaman yüreğimiz var.
Kırk kere yenilsek bile mutluyuz...
İnadına, inadına.