Şiir küstü mü?Yoksa biz mi ilgilenmiyoruz?Hâlbuki şiirsiz edebiyat olmaz...
Daha doğrusu şiirsiz hayat yaşanmaz.
Geçenlerde şair bir dostumla karşılaştım...
Şiirlerini bastırmak için yayınevine götürüyormuş...
“Şansın var mı?” diye sordum...
“Sıfır” diye yanıtladı...
Ne kadar acı!..
Ve peşinden ilâve etti...
“Ben Küçük İskender” değilim ki...
Demek ki O satıyor...
Olsun, tek okunsun da kim satarsa satsın!
Bu arada haksızlık etmeyelim...
Nazım hâlâ bir numara...
Ve eskiler: Yahya Kemâller, Necip Fazıllar, Ahmet Haşimler...
Bir de Ahmet Hamdi Tanpınar...
“Ne içindeyim zamanın,Ne de büsbütün dışında;Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında.” diye sesleniyor yıllar öncesinden.
Gerçekten şiir özel bir lezzet...
Onsuz bakmak, dokunmak, duymak, hissetmek tatsız, yavan.
Sözcükler kristal olup yerleşiyor satırlara...
Az lâf, çok anlam...
Ve özgür, bağımsız, serseri, âşık, devrimci, kavgacı...
Yeter ki dal...
Derinliklerinde kaybolmayı bil.
Şiiri her zaman sevdim...
Bazı satırlar var ki karanfile dönüşüp yüreğime kondu...
Üzerinde yaşanmamış sevdaların kokusu...
Anarşist ruhumu sarıp sarmaladı...
Bazen ışığım, bazen umudum oldu.
Yine de eskilere hasretim...
Bedel ödenerek yazılan şiirler...
Zindanlarda, mahpuslarda...
Güneşi, bulutları, martıları özleyen haykırışlar...
Arkasında acı, gözyaşı...
Ve çelik irade...
Kâğıda dökülen inci taneleri...
Neleri desteklememiş ki...
Gün gelmiş vatan olmuş, yeri gelmiş insan...
Aşkı, sevdayı örmüş ilmek ilmek...
Bir de şarkıları beslemiş...
Melodilerin kanı, canı...
Onunla hayat bulmuş en güzel besteler...
Dilden dile dolaşmış...
Engel, sınır tanımadan!
Evet, şiir eksik olmasın hayatımızdan...
Duygularımızda yaşasın; sevgi olsun, umut olsun...
Kimseye zarar gelmez romantizmden...
Hele de çağımızda...
İki damla gözyaşı dökebiliyorsak insanlık hâllerine...
O zaman değerlisin...
Kıymetini bil dostum.
Daha doğrusu şiirsiz hayat yaşanmaz.
Geçenlerde şair bir dostumla karşılaştım...
Şiirlerini bastırmak için yayınevine götürüyormuş...
“Şansın var mı?” diye sordum...
“Sıfır” diye yanıtladı...
Ne kadar acı!..
Ve peşinden ilâve etti...
“Ben Küçük İskender” değilim ki...
Demek ki O satıyor...
Olsun, tek okunsun da kim satarsa satsın!
Bu arada haksızlık etmeyelim...
Nazım hâlâ bir numara...
Ve eskiler: Yahya Kemâller, Necip Fazıllar, Ahmet Haşimler...
Bir de Ahmet Hamdi Tanpınar...
“Ne içindeyim zamanın,Ne de büsbütün dışında;Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında.” diye sesleniyor yıllar öncesinden.
Gerçekten şiir özel bir lezzet...
Onsuz bakmak, dokunmak, duymak, hissetmek tatsız, yavan.
Sözcükler kristal olup yerleşiyor satırlara...
Az lâf, çok anlam...
Ve özgür, bağımsız, serseri, âşık, devrimci, kavgacı...
Yeter ki dal...
Derinliklerinde kaybolmayı bil.
Şiiri her zaman sevdim...
Bazı satırlar var ki karanfile dönüşüp yüreğime kondu...
Üzerinde yaşanmamış sevdaların kokusu...
Anarşist ruhumu sarıp sarmaladı...
Bazen ışığım, bazen umudum oldu.
Yine de eskilere hasretim...
Bedel ödenerek yazılan şiirler...
Zindanlarda, mahpuslarda...
Güneşi, bulutları, martıları özleyen haykırışlar...
Arkasında acı, gözyaşı...
Ve çelik irade...
Kâğıda dökülen inci taneleri...
Neleri desteklememiş ki...
Gün gelmiş vatan olmuş, yeri gelmiş insan...
Aşkı, sevdayı örmüş ilmek ilmek...
Bir de şarkıları beslemiş...
Melodilerin kanı, canı...
Onunla hayat bulmuş en güzel besteler...
Dilden dile dolaşmış...
Engel, sınır tanımadan!
Evet, şiir eksik olmasın hayatımızdan...
Duygularımızda yaşasın; sevgi olsun, umut olsun...
Kimseye zarar gelmez romantizmden...
Hele de çağımızda...
İki damla gözyaşı dökebiliyorsak insanlık hâllerine...
O zaman değerlisin...
Kıymetini bil dostum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder