İlkbahar İstanbul’a uğramıyor...
Birdenbire yaz...
Hem de öyle bir hızlı giriş yapıyor ki...
Giysiler kısa kollu, millet denize.
Demek ki yazılanlar doğru; mevsimler değişti...
Sorumlusu teknoloji midir, tanrı mıdır?..
Bilemem...
Fakat İlkbahar’ı görmeden yaza dalmak hiç de hoş değil...
En azından insandaki romantik duyguları öldürüyor...
Veya yaşanmasına izin vermiyor.
Hâlbuki ne hayâllerim vardı...
Sevgililer yapıp şiirler yazacaktım...
Hepsi boşmuş...
Kızgın güneşin altında aşk yaşanmaz ki...
Hele bu yaştan sonra!
Neyse, daha fazla geç olmadan İlkbahar’ı elbette yakalarız...
Acısını çıkartırız o zaman!
Şaka bir yana...
Dün Burgaz’daydım...
Yine her zamanki gibi güzel, alımlı...
Erguvanlar açmış...
Renkleri Destina’nın dudağı...
Çiçekten, böcekten ev sahibi Sait Faik anlar...
Vardım yanına, sarıldım...
Üç beş sohbet, hâl hatır sormaca...
Merak etmiş gidişatı...
Bir bir anlattım.
Dedim ki “iyi de var, kötü de”...
“Nerden baktığına bağlı”...
“Ben iyimser taraftayım, yani senin tarafında”...
“Bolca sanat, az porsiyon didişme”...
“Hayat su gibi akıp gidiyor, gerisini merak etme!”
Gülümsedi...
“Zaten ben de öyle yaşadım”...
“Yeter ki sürünme, bizim tarafa gelmekte gecikme”...
“Eyvallah” deyip vedalaştık...
İyi adam Sait Faik...
Günümüzü düşündüm...
Böyleleri yok artık...
Bir Orhan Veli, bir Cahit Sıtkı, bir Behçet Necatigil...
Öyle özlüyorum ki...
Ne kadar samimi, sıradandılar...
İçimize akardı mısraları...
Sevgi olurdu, hasret olurdu...
İnsana dair ne varsa...
Ya şimdi?
Bir başka yaşanıyor dünya...
Baksanıza mevsimler bile değişti...
Iskaladı İstanbul’u İlkbahar...
Yalnız bugün randevum var, Boğaz’da...
Emirgân’da...
Lalelerle...
Mevsim her şeye rağmen İlkbahar!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder