Bilinen hikâyedir...
On dokuzuncu yüzyılın başları...
İngiltere’de Ned Ludd adlı işçi işsizliğin sorumlusu gördüğü
makinelere saldırır...
Ve önderliği kitleselleşip yaygınlaşır...
Artık geriye dönüş yoktur...
Düşman makinalardır, dolayısıyla teknoloji.
Mücadele tarihe “Ludizm” olarak geçer...
Bir başka deyişle “işsiz kalma korkusu”...
Ne trajik durum...
Düşünsenize Sultanımızın devrildiğini...
Çılgın projelerin kahramanı, Ortadoğu’nun lideri...
İstikrarın sembolü, dilenciler ordusunun hamisi...
Millî iradenin yegâne temsilcisi...
Yıkıldı gitti...
Vah vah!...
N’olacak milletin hâli?
Dikkât ediyorum...
Yakında seçimler var...
Fakat seçmenin çoğunluğu Ludist...
Yüreğinde korku, ruhunda telaş...
Tanrının lütfu giderse aç kalacak!
Yine vah vah!
N’olacak milletin hâli?
Öyle bir derde düştük ki...
Adamın alternatifi yok...
Sanırsınız allame-i cihan...
Lâkin kök salmış, gideceği yok...
Arkasında tarikat, cemaat, imam, müezzin...
İcraatları ise bilcümle zarar ziyan!
Son zamanlarda kafasını takmış nükleere...
Akkuyu teslim edildi Putin’e...
Bedeli 22 milyar...
Sinop da Japon’a...
Vay babam vay...
Ülke kuşatıldı radyasyon ile boydan boya!
Bir de Papa konuşmaz mı...
“Ermeni soykırımı vardır.”
Bizimki kem küm, mırın kırın, mütekabiliyet vs.
Karnından konuşan bülbül!
Ah canım ülkem...
Bu hilkat garibelerinin elinde ne hâllere düştün?
Son söz olarak da memlekette Ludizm hortladı...
16 milyon Yeşil Kartlı, 2 milyon Suriyeli...
Sadakamız kesilecek diye gurur duyuyor Sultanımızla...
İyi mi?
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder