Kayahan

Macit CÜNÜNOĞLU

04/04/2015 11:00   “Yolu sevgiden geçen herkesle bir gün bir yerde buluşuruz.”  diyor Kayahan ve... Parantez kapanıyor, sonsuzluğa erken başlayan yolculuk... Güle güle Usta, seni unutmayacağız... Artık “Odalarda ışıksızız”... Evet, pop müziği bir yıldızını kaybetti... Özellikle besteci kimliğiyle ölümsüz eserlere imzasını attı. “Yemin ettim bir kere” dedi... Ve daha neler... Kayahan aşkın, sevdanın bestecisiydi... Yazdıkları duygulu, romantikti... 68’lerden geliyordu... Bir dönemin, bir kuşağın sesiydi. Samimi, derin, bir o kadar da yürekleri sarıp sarmalayan. Şarkılarıyla çok yolculuk yaptım... Hele “canım sıkılıyor canım” parçasına defalarca gözyaşlarımla eşlik ettim... “Yemin ettim bir kere”  diye bulutlara haykırdım... “Beni anlamadın”ın sözlerine sığınıp pişmanlık çukurunda günlerce çırpınıp durdum... Bir başkaydı Kayahan... Nilüfer O’nunla bütünleşmişti... Çağlayan gibi bir ses... Duru, pırıl pırıl... Kalbimi teslim ettiğim şirin kadın... Ah, keşke iyiler ölmese... Yaşasalar uzun uzun... İnsanlığa güzellikler hediye etseler asırlarca... Fakat kanser belâsı yok mu? Her ailenin nasiplendiği canavar... Yıkıp geçiyor... Geriye kalan paramparça sevgiler... Ve çocuklar... Ve dayanılmaz acılar, çaresizlikler! Özleyeceğiz Usta... Bestelerini de, sesini de... Bir başka lezzetti seni dinlemek... İnsan olmanın zarifliğini dile getiriyordun... Müzik sanata dönüşüyordu notalarında... Melodilerin içten gelen bir dua.. Belki tanrısal, belki kozmik... Beynimde hâlâ şarkıların... “Atın beni denizlere” diye mırıldanıyorum... Martılar eşlik ediyor yalnızlığıma... İyi ki Kayahan’ı tanımışım, eserleriyle sırılsıklam aşklar yaşamışım... Güle güle can dostum... Selâmlar söyle cennetine... Işıkların eksik olmasın... Elbet bir gün buluşuruz... Yolumuz aynı; senin yolun, sevgiden yana.