Sabahın ilk ışıkları...
Beethoven dinliyorum...
Op. 109 Piyano Sonatı...
Müzikte romantik dönemi başlatan eser.
Peşinden 3. Senfoni...
Avrupa’ya demokrasi getirdiği için Napolyon’a adanmış...
Eroica olarak bilinir...
Ancak Napolyon imparatorluğunu ilân edince geri almış.
Ne de olsa çılgın dâhi!
Mozart, Haydn’la birlikte anılır...
İleri yaşlarında sağır...
Fakat 9. Senfoni yok mu?
Avrupa Birliği Marşı olarak hatırladığımız...
Devrimci ruhun tüm ögelerini taşır.
Beethoven’le yaşayıp bütünleşmek insana soluk aldırır...
Özellikle kirli dünyamızda...
O bir yetenek, âdeta güneş...
Eserleriyle gezegene yayılan özgürlük ateşidir...
Yeter ki notalarına sığın...
Keşfet, asla pişman olmazsınız.
Lâkin gündemimiz “sokak”...
Artık izinsiz adım atamayacağımız...
Tepemizde İmparator, elinde dumanı tüten Terör Yasası...
Mesele yine özgürlük...
Hem var hem yok...
İsteğe bağlı...
Zihniyet korkak ve de karanlık...
Halkın direnişine tahammül kalmamış...
Eldeki kadro Kefenliler Ordusu...
Yedek güç Yeşil Kartlılar...
İstikâmet sandık...
Yirmi milyon oy suyun içinde...
Al sana “İleri demokrasi!”
Tuhaf günlerden geçiyoruz...
Üstelik seçim arifesinde!
DHKP-C taşeron firma...
İktidarın ekmeğine yağ sürüyor...
APO barış havarisi...
Ortadoğu’ya projeler üretiyor...
Ülke parsel parsel satılıyor...
Saraylarla, uçaklarla donatılmış saltanat...
Keyif çatıyor...
Bense 3. Senfoni’yi dinliyorum...
Günlerden Pazar...
Beethoven’in Napolyon’a hediye edip geri aldığı eserini...
Ve yolculuğa çıkıyorum...
İçsel dünyama...
Ne demiş Kafka:
“Dışarıya kapanmak esasen içeri açılmaktır.
Huzur mu istiyorsun?
Az eşya, az insan."
İyi pazarlar efendim.
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder