Yüreğim yaralı

Macit CÜNÜNOĞLU

Duygusallıkta güzeldir.
İki damla yaş gözlerinde biriktiyse
esirgeme...
Bırak aksın, ama yakınların için, ama dostların.
Kim ne düşünürse düşünsün.
Mademki yüreğin kabardı, koyver gitsin.
Belki yaş, belki natura...
Romantizmi seviyorum arkadaş.

Geçmişe şöyle bir bakıyorum da...
Ne çok acı yaşamışız.
Lâkin duygu sömürüsü yapacak değilim.
Geldi geçti.
Ancak "dostun attığı gül yaralar" lâfı yok mu...
Çok severim, ne de olsa zengin tecrübelerim var.
Yaş yetmişe dayandı...
Daha mı yufka yürekliyiz ne?
Keskinlikler kalmadı, körlendi bıçak gibi dilimiz...
"Sen bilirsin ağam" deyip yürüyüp gidiyoruz...
Sırtımıza hançer gibi saplanan söylemlere rağmen.

Bu aralar çok yorgunum...
Aynı zamanda hassasım.
Yitirdiğim yakınlarımı düşünüyorum...
Kimi göçüp gitti, kimi yaşarken ölü.
Belki mezarda buluşacağız...
"Nasıl bilirsiniz?" saçmalığı altında.

Yine de insan dünü özlüyor, hatıraları.
"Biz bir aileyiz" diye sarılmaları.
Fakat gönüller yorgun...
Ne de olsa hazan mevsimindeyiz...
Sararan yapraklar gibi düşüyoruz toprağa...
Dostların attığı gül misâli...
Yüreğim yaralı.