 |
| Macit CÜNÜNOĞLU |
Bazı dostlarıma acırım.
Zaaflarının esiridirler.
Sorunları ekonomik değil, makam mevki
hiç değil.
İlişkilerinde rahatsızlık vardır.
Adres sormayın lütfen...
Ama anne ama baba...
Özetle ailenin bir bacağı topaldır.
Nice arkadaşım oldu, hem de çok yakın hissettiğim...
Birlikte yaşadım.
Akrabamdı, canımdı...
Ancak yaşadıklarına tanık oldukça...
Evlerden uzak, tek kelimeyle hayatları berbattı.
Ya evlâtları...
Göz yaşlarını içine döken minik yürekler...
Acırım onlara...
Sadece izler, asla taraf olmazlar.
Yalnızca ağlarlar...
Gizlendikleri mekân, yorganın altındaki yalnızlıklardır.
Aslında çok severim; "Allah bir yastıkta kocatsın" temennisini...
Ama nasıl?
Ömür uzun, inişler çıkışlar...
Özellikle dalgalanmalar.
Bilhassa acı günlerdeki dik duruşlar, sarılmalar.
Çocuk bu günde belli eder kumaşını...
Mutlu bir ailenin ürünü olup olmadığını...
"My way" diyorsa no problem...
Yoksa hicran yarası!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder