Macit CÜNÜNOĞLU

Dinozorları seviyorum! Minâ Urgan’ı bilmeyenimiz var mı? 2000’de yitirdiğimiz profesörümüz 85 yaşındaydı. Dünya çapında İngiliz Edebiyatı Shakespeare uzmanı. Ancak toplumumuz “Bir Dinozor’un Anıları” kitabıyla tanıdı… Peşinden “Bir Dinozor’un Gezileri” geldi… Her iki kitap da satış rekorları kırıp aylarca listelerde kaldı… Hatta bu duruma Urgan; "Kitaplarımın nasıl bu kadar sattığını anlamadım, hâlâ da anlamıyorum. Nasıl satar benim kitabım. O kadar aykırıyım ki bu topluma... Çok satıyorum, çok mu bayağı yazıyorum... Acaba yanlış bir şey mi yaptım?" diyerek şaşkınlığını ifade etmekten geri durmadı. Peki, ya Dinozorlar? 157 milyon yıl yeryüzünün egemeni… 65 milyon yıl önce nesli tükenen varlıklar! Merak eder dururum… Minâ Urgan’ın kitaplarından sonra “Dinozor” sözcüğü nasıl popüler oldu? Yaşlılık betimlemesi mi yoksa duayenlik mi? Ayrıca anlayamadığım… “Dinozorluk” övgü mü küçümseme mi? Öyle ya, hayatımızda kıdemden söz etmek gerekirse o kadar çok dinozor var ki… Örneğin Hıfzı Topuz, ondan yaşlısı Aydın Boysan, Muazzez İlmiye, Halil İnalcık… Ve yüzlercesi! Yaşayan darbecileri saymıyorum… Evren’le Şahinkaya’nın Allah belâsını versin. Asıl üzerinde durmak istediğim siyasiler, yaşayan şahsiyetler. Örneğin Rahşan Ecevit, Öymen, Ekşi, Topuz, Sav, Baykal (kıyamadım), Keskin ve ben(!)… Tahmin edersiniz, ismini sıralayamadığım daha niceler… Bu kişiler dinozor mu duayen mi? Bir de genç yaşta ölüp efsaneleşenler var ki… O da ayrı bir durum değerlendirmesi! Bizden Menderesler, Aydemir, Gürcan, Denizler… Uluslararası Che, J.F.Kennedy, M.L.King, O.Palme ve diğerleri. Toplumumuz yaşlıları geleneği sever… Özellikle bayramlarda büyüklerin elini öpmeyi… Bilhassa hayır dualarını almaktır emelleri… Yalnız ne hikmetse; sıkılırlar… Belki metal yorgunluğu… Tuhaf bir duygu, mirâslarının hayranı bedenlerinin göç etmesini beklerler! Yine de sevdamızdır Bernard Shaw… 98 yaşında öldü adam, internetin İrlandalısı… O’dur sanal âlemde en çok dolaşan… Kimse yaşına bakmaz, takmışızdır kıdemlilere... Hâlbuki zengin tecrübelerinden faydalanmak lâzım! Dinozorlar milyonlarca yıl önce tükendi... Atalarımız analarımız babalarımız eşimiz dostumuz yoldaşımız ölmedi mi? Kıymetini bilelim kalanların… Bayramlarda ellerini öpmesek de… N’olur çöpe atmayalım. Yaşarken değer verelim… Sevsek sevmesek… Görüşlerine katılsak katılmasak da… Saygı da kusur etmeyelim. Ne de olsa Bit Pazarı değil siyasî arena… Dünün, geçmişin kıymetini bilmezsek… Çöreklenir bugünkü gibi karanlıklar! Not: Öyle bir özlüyorum ki Minâ Urgan’ı… Gençler ölürken yaşamaktan utanan kadını… Irgat’ın âşık olduğu yüce değer… Saygıyla sevgiyle. İkinci Not: Frank Sinatra’nın ölümsüz şarkısı “My way”… Hepimizin ortak paydası; dinozorların, duayenlerin, gençlerin… Ne güzel… Öyleyse yaşasın dün, bugün, yarınlar! www.gazetemen.com