 |
| Güle güle Güngör Yurdakul... |
“Sizin hiç babanız öldü mü?”
Ve yanıtlıyor şair;
“Benim bir kere öldü kör oldum…”
Evet, sizin hiç eşiniz öldü mü?
Eşini yitiren D.Yurdakul bu soruyu aklımıza düşürdü.
Cezaevinden iki gün izinli çıkan Doğan askerin denetiminde,
sivil polisin gözetiminde caminin avlusunda sarılıyor eşinin tabutuna…
Öpüyor öpüyor, vedalaşıyor karısıyla, ruh kelepçeli, gönlü tutsak zindanda!
Güngör Hanım hapisteki kocasına son kez sesleniyor;
“Dert etme beni, iyi halimle hatırla”…
Ya Yurdakul’un izin dilekçesi?
Taş olmuş makamlar, kas katı vicdanlar, anında yazılıyor cevap, R E T!
İşte burası Türkiye, bizim memleket…
Dokuz yıldır iktidarda mazlumun sesi!
Mağduruz diyerek halkımızın oy’unu toplayanlar…
Piyasaya sürdüler “İleri demokrasi”nin nimetlerini!
Yurt dışına kaçarlar(mış), delilleri karartırlar(mış)…
Mış mışla geçiyor aylar, yıllar…
Kim suçlu, kim suçsuz belli değil…
Yalnızca belli olan, onlarca kararmış hayatlar!
Ekmek elden, su gölden…
Yatsınlar Silivri’de, Mahkeme salonları kampın içinde.
Henüz verilen bir karar yok, kararın çıkacağı tarih de belirsiz…
Bellimi olur, bakarsınız “Mührü zaman”a kalır dava!..
“Kalkınma”yı boş verin, iktidardaki partinin adında ADALET var!
Özelleştirme furyasında “Adalet”te özelleşmiş, kimin umurunda?
Hizbullahçıları davul/zurnalar eşliğinde serbest bırakan anlayış…
Ahmet, Nedim, Doğan’a gelince keskin kılıç, bırakmam, hepsi terörist!
Yaş dayanmış yetmişe, eş verilmiş toprağa, yurduna kul olmak için savaşılmış…
Yurdakul Doğan’ın Silivri’ye dönüşte hâli nicedir?
Ah Adalet ah, sen yok musun sen?
Kimini güller içinde yaşatırsın, geliyorsa molla geleneğinden…
Kimini taş duvarların ardında hücrelere lâyık görürsün, demokrasi neferiyse!
Sana ne demeli nasıl beddua etmeli, bilmem ki Adalet?..
Başına “Özgürlük heykeli” kadar taş düşsün dersem…
Tam isabet, takdiri ilâhî der misin?
Başın sağ olsun Doğan YURDAKUL…
Nurlar içinde yat Güngör Abla…
Tekrar soruyoruz; “Sizin hiç eşiniz öldü mü?”…
Çok değerli DOSTLAR?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder